من و تو: خوشبختی تولید و اختراع است یا کشف ؟

این مقاله با جهت‌گیری فلسفی کلیت زندگی و نسبت آن با رفاه و خوشبختی و مسایل احتمالی از جمله بحران‌ها انسداد ها و ماز های در دو بعد توصیفی و بدیل تجویزی و در چند لایه بافت یابی فلسفی –انتقادی کرده است. در باب روش‌شناسی، با ابهام زدایی از مفاهیم کلاسیک و شکل‌گیری یک دیدگاه فلسفی، بررسی و نقد شد. در این مقاله، یک تحلیل انتقادی از کشف یا تولید اجتماعی –فردی خوشبختی وساختارهای مرتبط با ادراک محیطی بویژه ارزشیابی من از تو /دیگری ارایه شده است. یافته‌ها از این قرارند: برای بیرون آمدن از پیچ و خم، عبور از موانع، باز کردن مسیر عمل خردمندانه‌تر برای بدیل مورد نیاز است. مسیر مورد نظر افق بدیل و جایگزین است؛ آن ممکن است الگویی نوآورانه و یا مانوس و معمول و البته بانشاط باشد. بدیل ترکیبی از عملکرد و طرز تفکر است که از گونه‌ای رویکرد تقلیل‌گرایانه و کنش بی‌تامل و ارزشیابی نشده/عمل‌زدگی پیراسته است. یافته‌های این قسمت نیز از این قرار هستند: برای رهایی از فروبستگی توجه به کلیت زندگی، فهم دلالت‌های جانبی و مستور آرمان‌های رایج جهانی‌سازی و ساز و کارهای تفکر و عمل، منجر به کاهش خشونت ساختار و گسترش و تعمیق اثرگذاری کنشگر می‌شود. در میان افراد بشر از جمله ستمدیدگان، رانده شدگان و بازندگان و روشنفکران انساندوست و هنرمندان خوشبخت کسانی اند که با جوهرخوشبختی که فراتر از شکست و پیروزی سرو کاردارند. تکامل ساختارها نیز راه را برای تحول و تعریض نهادی و یا ابداع بدیل نو فراهم می‌کند. انتظار می‌رود با تلاش برای بدیل به روابط سازنده بین دو مولفه عمل و تامل سنجیده، حصول اجماع برای همکاری را از نظر دور نسازد.توصیه: ساختار کلان: توصیه‌های غوطه‌ور در تامل و ارزشیابی با نشانه‌ای از عملکرد فروتنانه و همدلانه بازیگران مشخص می‌شود. افزایش ظرفیت سازگاری خود تعامل برای باز کردن فروبستگی‌ها به معنی درک کلیت زندگی و نیز تو/ دیگری ابعاد درهم تنیده عمل همدلانه و همسو با خوشبختی است. تجربیات تاریخی، پساساختاری، و تفسیری از تحول و همچنین اکتشافی فلسفی ممکن است برای توصیه‌های متواضعانه فلسفی، برای طرح بدیل الهام بخش باشد.