بررسی میزان تاثیر درمان‌شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش استرس ادراک‌شده و افزایش امید به زنده ماندن زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر

زمینه و هدف: از جمله مسائل مهم بیماران عروق کرونر، مشکلات روحی و روانی مانند استرس ادراک شده و کاهش امید به زنده ماندن در آنان است. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تاثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش امید به زنده ماندن زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر بود.مواد و روش ها: این پژوهش مطالعۀ آزمایشی، دوگروهی و سه مرحله ای است که روی 30 زن مبتلابه بیماری عروق کرونر انجام شد که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. مداخله درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن برای گروه آزمایش اجرا شد.درحالیکه گروه گواه در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات، پس آزمون و یک ماه پس از مداخله، پیگیری روی دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. ابزارگردآوری داده ها،پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن(1983) و امید به زندگی میلر(1988) بود. برای دستیابی به نتایج، از تحلیل کوواریانسِ چندمتغیری استفاده شد.یافته ها: پیش از مداخله میان میانگین نمرات استرس ادراک شده و امید به زنده ماندن، در دو گروه تفاوت معنادار دیده نشد. پس از مداخله و یک ماه پس از مداخله میان میانگین نمره کل استرس ادراک شده (p<0.001) و امید به زنده ماندن(p<0.001)، در دو گروه تفاوت معنادار دیده شد(p<0.001).نتیجه گیری: درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن، بر کاهش میزان استرس ادراک شده و افزایش امید به زنده ماندنِ بیماران مبتلابه بیماری عروق کرونر موثر است.