پیش بینی سلامت روان معلمان بر اساس متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی

زمینه و هدف: خودکارآمدی و حمایت اجتماعی از عوامل تاثیرگذار در سلامت روان افراد محسوب می شوند و به ایشان کمک می کنند تا با شرایط استرس زا و اضطراب آور کنار بیایند و آسیب روانی کمتری را تجربه کنند. هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان معلمان براساس متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی بوده است.مواد و روش ها: با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل کلیۀ معلمان دورۀ ابتدایی و متوسطه دوم شهر تهران بوده است که از میان آنها تعداد 447 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای اجرای پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های سلامت عمومی(28-ghq )، خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران و حمایت اجتماعی واکس و همکاران و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی(رگرسیون چندمتغیره) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با نشانه های جسمانی اختلال روانی رابطه منفی معناداری وجود دارد، لذا متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می توانند تغییرات نشانه های جسمانی را در بین معلمان به گونه ای معنادار (p˂0/001) تبیین و پیش بینی کنند. بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با اضطراب و بی خوابی رابطۀ منفی معناداری وجود دارد؛ بنابراین آنها می توانند تغییرات مربوط به اضطراب و بی خوابی را بین معلمان به گونه ای معنادار(p˂0/001) تبیین و پیش بینی کنند. بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با اختلال در کارکردهای اجتماعی رابطۀ منفی وجود دارد؛ اما فقط متغیر خودکارآمدی می تواند اختلال در کارکردهای اجتماعی بین معلمان را به گونه ای معنادار(p˂0/05) تبیین و پیش بینی کند. بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با افسردگی رابطۀ منفی معناداری وجود دارد؛ لذا آن دو متغیر می توانند تغییرات افسردگی بین معلمان را به گونه ای معنادار(p˂0/001) تبیین و پیش بینی کنند.نتیجه گیری: با به کارگیری شیوه هایی برای افزایش خودکارآمدی معلمان در دورۀ تربیت معلم، فراهم نمودن حمایت اجتماعی و ارتقای وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی ایشان در دورۀ اشتغال می توان به ارتقای سطح سلامت روان بین آنها کمک نمود.