مقایسۀ اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌محور و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر رضایت وسازگاری زناشویی زوجها

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی زوج درمانی هیجان محور و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بررضایت و سازگاری زناشویی زوج ها انجام گرفت.مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی بود و از طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با پیگیری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، تمام زوج های شهر اصفهان بودند. نمونه شامل 45 زوج (15 زوج گروه هیجان محور، 15 زوج درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و 15 زوج گروه کنترل) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه هیجان محور طی 14 جلسه و گروه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش طی 12 جلسه در مشاوره گروهی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرارنگرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامۀ سازگاری زناشویی لاک والاس بود که زوج های هر سه گروه در سه مرحلۀ پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، آن را تکمیل کردند. داده های پژوهش حاضر با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: زوج درمانی هیجان محور بر رضایت و سازگاری زناشویی موثرتراز درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. اندازۀ اثر درمان هیجان مدار 0/96 و اندازۀ اثر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش 0/9 بود.نتیجه گیری: از یافته های پژوهش حاضر می توان در راستای مداخلات بالینی و درمانی برای افزایش رضایت وسازگاری زناشویی استفاده کرد.