تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت نوع دوم

زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری های مزمن است که بیشترین تاثیر منفی را بر روند کیفیت زندگی دارد. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمونپس آزمون است؛ که دارای گروه های مداخله و کنترل سه ماهه بود. از بین بیماران تحت پوشش انجمن دیابت در شهر کرج در استان البرز بر مبنای نمونه گیری در دسترس، 40 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند . ابزار سنجش پرسشنامه های جمعیت شناسی و کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. افراد گروه مداخله، علاوه بر دریافت داروهای ضد دیابت، 8 هفته و هر جلسه 2 ساعته پیرامون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دیدند؛ اما گروه کنترل تنها درمان دارویی دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از spss 20 و آزمون تحلیل کواریانس، آزمون تعقیبی توکی و برای مقایسه پس آزمون و پیگیری میانگین نمره های گروه ها از آزمون تی وابسته استفاده شد.یافته ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس آزمون و پیگیری سه ماهه آزمون کیفیت زندگی باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران شد. نتیجه گیری: اِعمال درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به منزله یک مداخله موثر روان شناختی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم بکار رود.نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.