تاثیر آموزش بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی بر وضعیت خوددرمانی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه

زمینه و هدف: خوددرمانی اقدام به درمان بدون داشتن اطلاعات کافی در زمینهعلایم و بیمار یهاست و رفتاری است که طی آن شخص سعی م یکند بدونکمک و نظر افراد حرفه ای بیماری خود را برطرف نماید. در این میان توجه بهجمعیت دان شآموزان دبیرستان به دلیل واقع شدن در دوران حساس زندگی ازاهمیت مضاعفی برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش بر اساسالگوی اعتقاد بهداشتی در خوددرمانی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستانمنوجان در استان کرمان بوده است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی شاهددار تصادفی بر روی250 نفر از دان شآموزان پسر دبیرستان های شهرستان منوجان در سال 1390 بود.از طریق نمون هگیری دومرحله ای، دان شآموزان به دو گروه آزمون و شاهد تقسیمشدند )هر گروه 125 نفر(. روش گردآوری داده ها، پرسشنامه تنظیم شده بر اساسالگوی اعتقاد بهداشتی و چ کلیست عملکرد دانش آموزان در خصوص مصرفخودسرانه داروها بود. قبل و پس از انجام مداخله آموزشی، پرسشنامه برای هر دوگروه تکمیل شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های کای-اسکویر، تیمستقل و زوجی و با استفاده از نر مافزار spss18 استفاده شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن گروه آزمون و شاهد به ترتیب 6/± 1 96 / 16و 2/ 93 ± 1/ 15 بود. در سازه های آگاهی و منافع درک شده در دو گروه مورد وشاهد قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنادار دیده نشد ولی در سازه هایحساسیت، شدت و موانع درک شده قبل و بعد از مداخله آموزشی تفاوت معن یداریب هدست آمد. عملکرد دان شآموزان نیز در زمینه خوددرمانی کاهش پیداکرده بود.نتیجه گیری: با افزایش آگاهی، حساسیت، شدت و منافع در کشده و کاهشموانع در کشده دانش آموزان جهت مصرف خودسرانه داروها، عملکرد در زمینهخوددرمانی کمتر شده است؛ که تاثیر و کارایی الگوی اعتقاد بهداشتی را دردانش آموزان در زمینه مصرف خودسرانه دارو نشان م یدهند. پیشنهاد م یشودبیشتر بر اهمیت لزوم آموزش و ارتقای سطح دانش در زمینه مصرف داروها تاکیدشود. در ضمن زمینه های فرهنگی، خانوادگی و عوامل موثر بر تغ ییر نگرش وآگاهی بررسی شوند تا درنهایت به عملکرد صحیح دستی‌افت.