قصد رفتاری و رفتار پدران در پیشگیری از گرایش فرزندان به مواد اعتیاد آور

مقدمه: پیشگیری اولیه، کارآمدترین روش جلوگیری از افزایش فراوانیاعتیاد در جامعه می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان قصد و رفتارپدران در پیشگیری از گرایش فرزندان به مواد اعتیاد آور صورت گرفت.روش کار: دراین مطالعه توصیفی- تحلیلی 180 نفر از پدران شهر یزدبه روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند ابزار جمع آوری داده ها،پرسشنامه ای سه قسمتی شامل هفت سوال جمعیت شناختی و زمینه ای،پنج گویه قصد رفتار و نه سوال عملکرد به صورت خود گزارش دهی بودکه توسط نمونه ها تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-18وآمار توصیفی و آزمو نهایی نظیر تی مستقل، آنووا، آنالیز رگرسیون خطیو ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05 / 0 مورد تجزیه وتحلیلقرار گرفتند.یافته ها: در بخش قصد رفتاری، تمایل به انجام رفتار از شش ماه آیندهو در قسمت رفتار، صحبت صحیح و منطقی و برقراری رابطه صمیمانه بافرزندان دارای امتیاز بالاتر بودند. در سازه قصد رفتاری 04 / 64 و رفتار68/11 درصد از حداکثر نمره قابل اکتساب کسب شد. پدران دارای سطحتحصیلات لیسانس ) 001 / p > 0 ( و بدون سابقه اعتیاد در دوستان و خانوادهp=0/004( ( از رفتار بالاتر و پدران مطلقه ) 014 / p=0 ( از قصد بالاتریبرخوردار بودند. قصد رفتار 9/ 17 درصد از واریانس رفتار را پیش بینی نمودp > 0/001( و 423 **/ .)r=0نتیجه گیری: با توجه به تبیین قصد رفتاری در انجام رفتارهای پیشگیریکننده، توصیه م یشود که جهت تهیه و اجرای برنامه های آموزشی ، مواردمربوط به نحوه صحبت صحیح و منطقی و برقراری رابطه صمیمانه بافرزندان بیشتر مورد توجه و آموزش قرار گیرد.