مقایسۀ تاثیر دو روش آموزش حضوری و غیرحضوری بر خودکارآمدی رفتار پیشگیرانه از استئوپروز در نوعروسان مراجعه‌کننده به مرکز آموزش حین ازدواج شهرستان زنجان در سال 1396

زمینه و هدف: استئوپروز نوعی بیماری است که با کاهش تودۀ استخوانی همراه است. حداکثر تودۀ استخوانی تا 30 سالگی ساخته می شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخلۀ آموزشی براساس نظریۀ خودکارآمدی بر خودکارآمدی رفتار پیشگیرانه از استئوپروز در نوعروسان مراجعه کننده به مرکز آموزش حین ازدواج شهرستان زنجان در سال 1396 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعۀ مداخله ای نیمه تجربی، بعد از ورود 138 نفر از نوعروسان به روش نمونه گیری دردسترس، افراد انتخاب شده به طور تصادفی به سه گروه (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. بعد از تکمیل پرسش نامۀ محقق ساخته در سه گروه، محتوای آموزشی در گروه مداخلۀ اول به صورت حضوری و در گروه مداخلۀ دوم از طریق تلگرام آموزش داده شد. دو ماه بعد، گروه های مداخله و کنترل ارزیابی شدند و داده ها در نرم افزار spss نسخۀ 23 وارد و با استفاده از آزمون تحلیلی واریانس تحلیل شدند.یافته ها: پس از مداخله، در گروه مداخلۀ حضوری میانگین نمرات خودکارآمدی تغذیه (3/82 plusmn;29/1) و خودکارآمدی فعالیت فیزیکی (1/59 plusmn; 6/35) و در گروه مداخله تلگرام میانگین نمرات خودکارآمدی تغذیه (2/76 plusmn;29/2)، خودکارآمدی فعالیت فیزیکی (1/41 plusmn; 6/71) بود که تفاوت آماری معنی داری با میانگین نمرات خودکارآمدی تغذیه (5/25 plusmn; 23/59) و خودکارآمدی فعالیت فیزیکی (2/77 plusmn;5) در گروه کنترل داشت. این اختلاف میانگین در گروه تلگرام نسبت به گروه مداخلۀ آموزش حضوری بیشتر بود.نتیجه گیری: آموزش های مبتنی بر نظریۀ خودکارآمدی به صورت حضوری و از طریق شبکه های اجتماعی (تلگرام) در افزایش خودکارآمدی رفتارهای پیشگیری کننده از استئوپروز موثرند. تاثیر استفاده از شبکۀ اجتماعی تلگرام بیش از آموزش حضوری است.