اثربخشی درمان شناختی رفتاری در بهبود و ارتقای سلامت جسمی روانی بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر

زمینه و هدف: سندرم رودۀ تحریک پذیر اختلال عملکردی شایع دستگاه گوارش به همراه برخی اختلالات روان شناختی است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شدت علائم بیماری ibs، کیفیت زندگی و توجه معطوف به خود بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. از بین بیماران مراجعه کننده به یکی از کلینیک های فوق تخصص گوارش شهر تهران، 32 بیمار مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی، به صورت انفرادی طی 8 جلسۀ هفتگی تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفت و گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت کرد. بیماران پرسش نامه های شدت علائم سندرم رودۀ تحریک پذیر (ibs-sss)، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر (ibs-qol-34) و کانون توجه (faq) را در سه مرحلۀ قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین شدت علائم، کیفیت زندگی و توجه معطوف به خود در گروه های درمان و کنترل رابطۀ معنی داری وجود دارد (0/05>p).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری می تواند درمان موثری در بهبود و ارتقای سلامت جسمی روانی بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک پذیر باشد. از این رو برای پیشگیری از این بیماری توجه به درمان روان شناختی و آموزش ضروری است.