رابطۀ خودکارآمدی با سلامت اجتماعی در بین پرستاران بیمارستان طالقانی کرمانشاه

زمینه و هدف: سلامت مفهومی چند بعدی است و سازمان جهانی بهداشت نیز به چهار بعد جسمی، روانی، معنوی و اجتماعی آن اشاره کرده است. سلامت اجتماعی از اساسی ترین شاخص های سلامت هر کشوری است و می تواند تحت تاثیر عوامل مختلف قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ خودکارآمدی با ابعادسلامت اجتماعی در پرستاران است.مواد و روش ها: روش پژوهش، توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود و جامعۀ آماری آن پرستاران شاغل در بیمارستان طالقانی شهر کرمانشاه در سال 1395 است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 100نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، سلامت اجتماعی کییز و پرسش نامۀ خودکارآمدی شرر جمع آوری و داده ها با نرم افزار spss22 ، با آزمون های همبستگی پیرسون، t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی پرستاران با سلامت اجتماعی آنان رابطۀ معناداری وجود دارد (p<0/05). همچنین بین خودکارآمدی با متغیرهای دموگرافیک سن، جنسیت، تحصیلات، محل سکونت و سطح درآمد رابطۀ معناداری وجود ندارد (p>0/05).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد بین خودکارآمدی جمعیت مطالعه شده با سلامت اجتماعی آنها رابطۀ معناداری وجود دارد و می توان با انجام مداخله ها و آموزش های مبتنی بر خودکارآمدی، سطح سلامت اجتماعی پرستاران را ارتقا بخشید.