بررسی تاثیر ارتقای فعالیت جسمانی براساس تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده درکنترل فشارخون بیماران مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی روستایی شهر رشت در سال 1393

زمینه و هدف: زندگی بدون تحرک و فعالیت فیزیکی به عنوان یکی از عوامل اصلی و اصلاح شدنی بیماری های قلبی مطرح است. این پژوهش با کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده به اجرای برنامه ای آموزشی برای ارتقای فعالیت جسمانی بیماران پرفشاری خون پرداخته است.مواد و روش ها: مطالعۀ نیمه تجربی روی 150 نفر از بیمارانِ مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به مراکز شمارۀ 13 و 14 رشت در 2 گروه مداخله و کنترل انجام شد. ابزار پژوهش پرسش نامۀ استاندارد gpac و پرسش نامۀ مرتبط با فعالیت جسمانی براساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد.یافته ها: میانگین سنی افراد 56/08 سال بوده که 76% از جامعۀ پژوهش زن و 24% مرد بودند. میانگین و انحراف معیار میزان فعالیت جسمانی met/min/weak در 5 قسمت میزان فعالیت جسمانی کلی، فعالیت جسمانی در کار، فعالیت جسمانی در جابه جایی، فعالیت جسمانی اوقات فراغت و نشسته بررسی شد. نتایج نشان داد 2 گروه قبل از انجام مداخلۀ آموزشی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند و پس از آن در گروه مداخله افزایش معنی داری در میزان فعالیت جسمانی کلی، فعالیت جسمانی در زمان کار و فعالیت جسمانی در زمان نشسته بودن و کاهش فشارخون سیستولی و دیاستولی بیماران دیده شد(p<0/05).نتیجه گیری: افزایش انجام فعالیت جسمانی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون در کیفیت رفتارهای خودمراقبتی آنان موثر بوده و در سطح جامعه لزوم آموزش در این مقوله برای ارتقای سبک زندگی سالم احساس می شود.

Investigation The Effect of Improving Physical Activity Based on The Theory of Preplanned Behavior Among Patients With Hypertension Referred to Rural HealthCare Centers of Rasht in 2014

Background and Objective: Living without mobility and physical inactivity considered as one of the main modifiable causes of heart (cardiac) diseases. This study aimed to implement an educational program by using the theory of planned behavior to improve the physical activity of hypertensive patients.Methods: This quasiexperimental study was conducted among 150 patients with hypertension, referred to centers number 13 and 14 of Rasht in two intervention and control groups. The study tools were standardized GPAC questionnaire and physical activity related questionnaire based on the theory of planned behavior. Data analysis was done by using SPSS software.Results: The mean age of participants was 56.08 years, of which 76% were female and 24% were male. The mean and standard deviation of physical activity MET / MIN / WEAK were evaluated in five sections of total physical activity, physical activity at work, physical activity in displacement, physical activity of leisure and sitting state. The results showed that there was no significant difference in two groups before the intervention, and after that, there was a significant increase in total physical activity, physical activity at work and physical activity during sitting position in the intervention group, and decreased systolic and diastolic blood pressure in patients (p <0.05).Conclusion: The increasing of physical activity in hypertensive patients is effective in the quality of their selfcare behaviors and it is necessary to educate in this category in the community level to promote healthy lifestyle.