تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان ضریب سختی و استرس ادراک‌ شدۀ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی برای بیماران و خانواده های آنان ایجاد می کند، لذا بسیاری از درمانگران به بهبود ویژگی های روانشناختی این افراد توجه کرده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان ضریب سختی و استرس ادراک شدۀ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز در سال 1394 بودند. در مجموع 30 بیمار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دید. گروه ها پرسشنامه های ضریب سختی و استرس ادراک شده را تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای ضریب سختی و استرس ادراک شده تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، به طور معناداری باعث افزایش ضریب سختی و کاهش استرس ادراک شدۀ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ضریب سختی و استرس ادراک شده، توصیه می شود مشاوران و درمانگران از روش مذکور برای افزایش ضریب سختی و کاهش استرس ادراک شدۀ بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند.