بررسی شیوع ناهنجاری‌های اندام تحتانی در کودکان دارای نیازهای ویژه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی شیوع ناهنجاری‌های اندام تحتانی در دانش‌آموزان دارای نیازهای ویژه است. روش: این مطالعه از نوع مقطعی با نمونه‌گیری طبقه‌ای است. ده درصد از دانش‌آموزان سال تحصیلی 92-1391 به عنوان نمونه انتخاب شدند که در شهر تهران 1194نفر، در شهرستان‌های استان تهران 1526 نفر و در استان البرز 559 نفر بودند. از پرسشنامه دموگرافیک، خط‌کش ساده و کولیس برای جمع‌آوری داده‌ها از آمار توصیفی برای گزارش داده‌ها استفاده شده است. یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده، شیوع ناهنجاری افتادگی لگن به ترتیب در شهر تهران 27.4% ، استان البرز 18.1% و در شهرستان‌های تهران 16.4% بود. در مجموع میزان شیوع این ناهنجاری در نمونه مورد مطالعه 20.7% بوده است و در دختران شیوع بیشتری داشت. در ناهنجاری‌های مربوط به زانو، ژنوواروم در کل نمونه 23% و ژنووالگوم 21.2% بود. کف پای صاف 50% و کف پای گود 10.1% شیوع را نشان دادند در حالی که شیوع ناهنجاری هالوس والگوس برابر 44.7% بود. نتیجه‌گیری: شیوع ناهنجاری‌های اندام تحتانی در دانش‌آموزان دارای نیازهای ویژه بسیار بالا بوده و ضرورت آموزش و نیز در صورت نیاز مداخله‌های عملی را می‌طلبد تا در آینده از بروز درد و عوارض دیگر جلوگیری گردد.