نقش ژنتیک و تغذیه در کمبود توجه/بیش‌فعالی

هدف: مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی اثر ژنتیک و تغذیه از جمله اسیدهای چرب ضروری، ریز مغذی ها، قندهای تصفیه شده و افزودنی های غذایی بر اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی انجام شده است. روش: اطلاعات موجود بر اساس جستجو در پایگاه های اطلاع رسانی pubmed، sciencedirect، scopous، google scholar بدست آمده است. یافته ها: عوامل ژنتیکی و تغذیه ای، مانند افزودنی های غذایی، قندهای تصفیه شده، اسیدهای چرب و ریز-مغذی ها با اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در ارتباط می باشند. نتایج کارآزمایی های اخیر در زمینه افزودنی های غذایی نشان می دهد که حذف این ترکیبات از رژیم غذایی کودکان مستعد، می تواند نقش اساسی در کنترل و درمان افراد دارای اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی ایفا کند. نتیجه گیری: بهبود رژیم غذایی نقش مهمی در کنترل اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی ایفا می کند و باید به عنوان بخش مهمی از درمان در نظر گرفته شود. البته مطالعات قوی تر از جمله مطالعات بلندمدت و استفاده از دارونما در مطالعات مداخله ای مورد نیاز است