اثربخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری در اصلاح ناسازگاری اجتماعی نوجوانان دختر کم توان ذهنی

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری در اصلاح ناسازگاری اجتماعی نوجوانان دختر کم توان ذهنی می باشد. روش: پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه کنترل و آزمایش می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل نوجوانان کم توان ذهنی (15-13ساله) در حال تحصیل در مدارس استثنایی شهرستان همدان بودند؛ از این تعداد، 16 نفر که نمره آنان بالاتر از انحراف میانگین آزمون راتر بود از طریق همتاسازی، در دو گروه 8 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 11 جلسه بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری دریافت و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. هم چنین گروه آزمایش به مدّت سه ماه پس از آخرین جلسه، پیگیری شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه رفتاری راتر و گروه سنجی بود. یافته ها: تحلیل یافته ها مبتنی بر آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس و آزمون t برای گروه های مستقل نشان داد که بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری باعث کاهش ناسازگاری اجتماعی نوجوانان کم توان ذهنی و افزایش تعاملات اجتماعی آنان شده است. نتیجه گیری: مهم ترین نتایج این پژوهش، موثر بودن بازی درمانی گروهی در اصلاح ناسازگاری اجتماعی و اثربخشی استفاده از رویکرد شناختی-رفتاری برای نوجوانان کم توان ذهنی می باشد. از این رو می توان ادعا نمود روش بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری، در کاهش ناسازگاری اجتماعی نوجوانان کم توان ذهنی اثربخش بوده-است.