تاثیر یک دوره تمرین دویدن آهسته بر تعادل ایستا و پویای دانش‌آموزان پسر مبتلا به سندرم‌داون

هدف: هدف از تحقیق حاضر، تاثیر یک دوره تمرین دویدن آهسته بر تعادل ایستا و پویای دانش‌آموزان پسر مبتلا به سندرم داون است. روش: نمونه‌های آماری این پژوهش شامل 24 دانش‌آموز سندرم داون مدرسه ساریخانی در سال 1391 (با میانگین سن 5/3?35/19، قد 12?33/157، وزن49/27?92/63) بودندکه به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. 12 جلسه 45 دقیقه ای شرکت در برنامه ورزشی دویدن آهسته بر روی تردمیل به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد.برای ارزیابی تعادل ایستا از تست اصلاح شده لک لک و برای ارزیابی تعادل پویا از تست راه رفتن پاشنه به پنجه استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که بین تعادل ایستا و پویای گروه کنترل و تجربی قبل و بعد از دوره تمرین ،تفاوت معنی-داری وجود دارد. نتیجه گیری: استفاده از روش تمرینی دویدن آهسته بر روی تردمیل را می‌توان به عنوان شیوه ای برای بهبود تعادل پویا و ایستا در دانش آموزان سندرم داون توصیه نمود.