مقایسه اثر الگودهی ویدیویی و خود الگودهی ویدیویی بر اکتساب یک مهارت ادراکی- حرکتی در کودکان کم توان ذهنی

هدف: در این مطالعه، اثر الگودهی ویدیویی فرد ماهر و خود الگودهی ویدیویی بر اکتساب یک مهارت ادراکی- حرکتی (پرتاب آزاد بسکتبال) در کودکان کم توان ذهنی با هم مقایسه شده‌است. روش: شرکت-کنندگان، 16 نفر از کودکان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی بودند که پس از برگزاری پیش آزمون، در دو گروه الگودهی ویدیویی و خود الگودهی ویدیویی قرار گرفتند. گروه های آزمایشی در 10 جلسه مداخله شرکت کردند. در ابتدای تمام جلسات، گروه الگودهی ویدیویی، یک نوار ویدیویی از یک فرد ماهر و گروه خود الگودهی ویدیویی، نوار ویدیویی اجرای خود را تماشا کردند و سپس به تمرین فیزیکی مهارت می-پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال 15 کوششی با روش امتیاز-گذاری ایفرد (1966) برای ثبت عملکرد شرکت کنندگان استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری، نشان دهنده سودمندی دو روش الگودهی فرد ماهر و خود الگودهی ویدیویی است و بین عملکرد دو گروه در اکتساب مهارت پرتاب آزاد بسکتبال تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 > p)؛ با این حال در تمام جلسات تمرینی، اجرای گروه خود الگودهی ویدیویی باثبات تر و بهتر بود. نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهد که الگودهی ویدیویی، یک مداخله سودمند برای آموزش مهارت ورزشی به کودکان کم توان ذهنی است.