اثربخشی تکرار ناکلمات برشدت لکنت، حافظه واجی و سازگاری روان شناختی کودکان مبتلا به لکنت زبان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تکرار ناکلمات بر شدت لکنت، حافظه واجی و سازگاری روان‌شناختی کودکان مبتلا به لکنت‌زبان انجام شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به لکنت‌زبان مراجعه‌کننده به مراکز اختلال‌‌‌های یادگیری شهر سنندج در سال 1402 بودند که از میان آنان 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به گونه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخله برای گروه آزمایش به پرسشنامه شدت لکنت رایلی (2009)، پرسشنامه هوش کودکان وکسلر نسخه 10 و پرسشنامه سازگاری دخانچی (1396) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در 16 جلسه 30 دقیقه‌ای و هر هفته سه جلسه برنامه آموزش ناکلمات را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت مداخله ای را دریافت نکرد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که تکرار ناکلمات، شدت لکنت، حافظه واجی و سازگاری روان‌شناختی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل را به گونه معناداری بهبود بخشیده است (0.01>p). نتیجه گیری: استفاده از آموزش ناکلمات می تواند به‌عنوان یک روش درمانی موثر بر بهبود لکنت‌زبان کودکان استفاده شود. 

effectiveness of repetition of non-words in severity of stuttering, phonological memory and psychological adaptation of children with stuttering

objective: the present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of repeating non-words on phonological memory, severity of stuttering and adaptation of children with stuttering. method: this was a semi-experimental research of pre-test-post-test type with a control node. the statistical population of this study included all children with stuttering who referred to learning disorders centers in sanandaj in 1402, and 30 of them were selected by available sampling and randomly divided into two experimental and control groups. became then both groups before and after the implementation of the intervention for the experimental group responded to riley’s stuttering severity questionnaire (2009), wechsler children’s intelligence questionnaire version 10 and dakhanchi adaptation questionnaire (2016). then, the experimental group received the non-word training program in 16 30-minute sessions and three sessions per week, and the control group did not receive any intervention during this period. findings: the results of multivariate covariance analysis showed that repetition of non-words, severity of stuttering, phonological memory and psychological adjustment of subjects in the experimental group significantly improved compared to the control group (p<0.01). conclusion: the use of non-word training can be used as an effective treatment method to improve children’s stuttering.