اثر روش درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در بهبود کودکان دارای اتیسم

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر روش ‌درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در بهبود کودکان دارای اتیسم صورت گرفت. روش: جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اتیسم مرکز آموزش و توان‌بخشی شهر تهران بود. از بین کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 20 نفر به همراه والدینشان به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. طرح پژوهش، طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. به گروه آزمایش روش درمانی پاسخ‌محور، در طول سه ماه آموزش داده شد. در این پژوهش از مقیاس درجه‌بندی کودکی اتیسم (cars) و چک لیست ارزیابی درمان اتیسم (atec) به عنوان ابزاری جهت سنجش بهبودی کودکان استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روش درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در سطح 05/0 p < در کاهش علایم اتیسم موثر بوده است؛ همچنین روش درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در بهبود ارتباط،گفتار و زبان و اجتماعی شدن کودکان دارای اتیسم در سطح 05/0 p < موثر بوده است. البته این روش در آگاهی حسی/ شناختی و بهداشت جسمی/ رفتاری کودکان تاثیر معنا‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و همین‌طور اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان دارای اتیسم، پیشنهاد می‌شود این روش درمانی در کنار روشهای مرسوم در زمینه اتیسم به والدین به خصوص مادران آموزش داده شود.