اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر حساسیت به طرد در افراد نابینا و کم‌بینا

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر حساسیت به طرد در افراد نابینا و کم‌بینا بود. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. به این منظور جامعه آماری این پژوهش، شامل تمام افراد نابینا و کم‌بینای موسسه آموزشی نابینایان ابابصیر شهر اصفهان بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس، 26 شرکت‌کننده انتخاب شدند و به‌‌صورت تصادفی 13 نفر در گروه آزمایش و 13 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش براساس قرارداد طرحواره درمانی یانگ 10 جلسه (به‌صورت هفتگی) تحت آموزش قرار گرفتند، در‌حالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی را دریافت نکردند. داده‌ها به روش خودگزارش‌دهی (پرسشنامه حساسیت به طرد داونی و فلدمن) جمع‌آوری و با استفاده از آزمون کوواریانس به‌وسیله نرم‌افزار spss-21 تجزیه‌ و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها تفاوت معناداری میان حساسیت به طرد در گروه آزمایش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و یک ماه پس از درمان را نشان داد، اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یکی از درمان‌های مفید و پربازده برای اختلال‌های مقاوم، مبهم و درازمدت که ریشه در دوران کودکی دارند، «طرحواره درمانی» ابداعی یانگ است و گروهی‌بودن فرایند درمان نیز از عوامل مهم اثربخشی این الگوی درمانی در پژوهش حاضر محسوب می‌شد.

effectiveness of group schema therapy on rejection sensitivity in individuals with blindness and low vision

objectives: the purpose of this study was to investigate the effectiveness of group schema therapy on rejection sensitivity and its specific symptoms in individuals with blindness and low vision methods: this study was a semi -experimental study with pre-test, post-test and follow-up with a control group. for this purpose, the statistical population of this study included all blind and visually impaired people of ababsir educational institute for the blind in isfahan. 26 participants were selected by available sampling method; 13 people in the experimental group and 13 people in the control group were randomly assigned. the experimental group was trained on 10 sessions (weekly) according to schema therapy in yang protocol, while control group did not receive any training. data were collected by self-report method (downey & feldman sensitivity to rejection) and analyzed using covariance test by spss-21 software. results: results showed a significant difference between rejection sensitivity in the experimental group, when entering the study, immediately after treatment, and 1 month after treatment; but no significant difference was observed in the control group. conclusions: one of the useful and effective treatments for refractory, ambiguous and long-term disorders that have their roots in childhood is yang’s scheme therapy and also, group therapy is one of the most important factors in the effectiveness of this treatment model in the present study.