تاثیر تمرین‌های ادراکی حرکتی بر کنش‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین‌های ادراکی حرکتی روی کنش‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (dcd) بود. روش: به این منظور، تعداد 34 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در دامنه سنی 10 تا 12 سال به‌عنوان نمونه انتخاب  و به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند (20 نفر در گروه کنترل و 14 نفر در گروه آزمایشی قرار گرفتند) و در آزمون‌های پژوهش حاضر شرکت کردند. از پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی والدین 7 (dcdq- 7) و آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی برای تشخیص کودکان dcd استفاده شد. برای بررسی کنش‌های حرکتی آزمودنی‌ها از آزمون تولید حرکات دویی، آزمون تصویرسازی کنشی و آزمون دانش استفاده از شیء استفاده شد. آزمودنی‌های گروه آزمایشی به مدت هشت هفته در برنامه تمرینی شرکت کردند، اما گروه کنترل در طول این مدت در هیچ برنامه ورزشی مدونی شرکت نکردند. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (mancova) نشان داد عملکرد آزمودنی‌های گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل در آزمون تولید حرکت‌های کنشی (در هر دو بخش حرکت‌های انتقالی و حرکت‌های غیرانتقالی) پس از دوره تمرینی به طور معناداری بهبود یافته است (p<0/05 )؛ در‌حالی‌که تفاوت معناداری بین اجرای این گروه در دو آزمون تصویرسازی کنشی و دانش استفاده از شیء در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون دیده نشد (p<0/05). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد یک دوره برنامه تمرینی ادراکی- حرکتی باعث بهبود اجرا و تولید اعمال کنشی در کودکان مبتلا به dcd می‌شود در‌حالی‌ که تاثیر معناداری روی برنامه‌ریزی اعمال کنشی این کودکان ندارد.

the effect of perceptual motor training on motor praxis in children with developmental coordination disorder

objective: the aim of this study was survey effect of perceptual motor training on motor praxis of children with developmental coordination disorder (dcd). method: for this aim, 34 children (10 – 12 years old) selected as sample size and divided into two control and experimental group (20 people were in the control group and 14 people were in the experimental group) and participated in the current tests study. for recognize of dcd problem, developmental coordination disorder questionnaire- edition 7 (dcdq-7) and bruininks– oseretsky test of motor proficiency was performed. for investigating of motor praxis, the dewey gesture production test, praxis imagery questionnaire and knowledge of object use test was performed. the participants of experimental group participates in perceptual motor training for 8 weeks. results: the results of mancova test show that the performance of experimental group in relation to control group was improved significantly at gesture production test after perceptual motor training (p<0/05). on the other hands, in other tests (praxis imagery test and knowledge of object use test) was no significant difference between pre and posttest in participants of experimental group (p> 0/05). conclusion: these results of current study show that perceptual motor training have significant effect on gesture production and performance of motor praxis, but this training skills haven’t effect on motor planning and programing of praxis actions in dcd children.