بررسی الگوی ساختاری ارتباط بین تاب‌آوری و پیشرفت تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای خود‌تنظیمی و عزت‌نفس در دانش‌آموزان دبیرستانی مبتلا به فلج مغزی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی الگوی ساختاری ارتباط بین تاب‌آوری و پیشرفت تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای خود‌تنظیمی و عزت نفس در دانش‌آموزان دبیرستانی مبتلا به فلج مغزی بود. روش: به این منظور تعداد 151دانش‌آموز دبیرستانی مبتلا به فلج مغزی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از بین دانش‌آموزان مبتلا به فلج مغزی در حال تحصیل در مدارس ویژه این افراد در شهر اصفهان به‌عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند و به مقیاس‌های تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003)، عزت نفس کوپر اسمیت (1967)، راهبردهای خودتنظیمی بوفارد و همکاران (1995) و پرسشنامه جمعیت‌شناختی پاسخ دادند. داده‌ها با روش الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار اموس-23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که الگوی مفهومی پژوهش با داده‌های تجربی برازش مطلوبی دارد. همچنین این نتایج نشان داد که ضرایب تمامی مسیرهای مستقیم و غیر‌مستقیم الگو معنادار است و راهبردهای خود‌تنظیمی و عزت نفس قادر به میانجی‌گری ارتباط بین تاب‌آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان مبتلا به فلج مغزی است. نتایج: به‌طور‌کلی این نتایج نشان می‌دهد که تاب‌آوری در دانش‌آموزان مبتلا به فلج مغزی هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم و از راه تاثیر بر عزت نفس و راهبردهای خودتنظیمی، بر پیشرفت تحصیلی آنها تاثیر دارد. این نتایج می‌تواند تلویحات مهمی برای بهبود‌بخشیدن به پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا به فلج مغزی در بر داشته باشد.

Structural Model of the Relationship between Resiliency and Academic Achievement with the Mediating Role of Self-Regulation Strategies and Self-Esteem in High School Students with Cerebral Palsy

Objective: The purpose of this study was to examine the structural model of the relationship between resiliency and academic achievement with the mediating role of selfregulation and selfesteem strategies in high school students with cerebral palsy. Method: For this purpose, 151 high school students with cerebral palsy were selected using the convenience sampling method among the students studying at special schools in Isfahan as the research sample. All participants answered to the ConnorDavidson Resilience Scale (CDRISC), Coopersmith SelfEsteem Inventory, Bouffard #39;s SelfRegulatory Strategy Scale and Demographic Questionnaire. Data were analyzed using structural equation modeling (SEM) using AMOS24 software. Results: The results showed that the conceptual model of the research with empirical data has a good fit. It was also revealed that the coefficients of all direct and indirect paths of the model are significant, and selfregulation strategies and selfesteem can mediate the relationship between resiliency and academic achievement in students with cerebral palsy. Conclusion: In general, resiliency in students with cerebral palsy affects, both directly and indirectly, their academic achievement through selfesteem and selfregulatory strategies. This result can have important implications for improving the academic achievement of students with cerebral palsy.