هم‌سنجی اثربخشی بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی بر شایستگی اجتماعی هیجانی کودکان ناشنوا

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی بر شایستگی اجتماعی هیجانی در کودکان ناشنوا انجام شد. روش: پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه آماری این پژوهش شامل 42 نفر از کودکان ناشنوای 4 تا 6 ساله می‌شد که به روش نمونه‌گیری در دسترس از مرکز توانبخشی مادر و کودک آوا در شهر اصفهان انتخاب شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل 14 نفری اختصاص یافتند. یکی از گروه های آزمایش در برنامه بازی‌‌درمانی گشتالتی در 8 جلسه (یک بار در هفته ، هر جلسه 45 دقیقه) و گروه آزمایش بعدی در برنامه لگو درمانی در 10 جلسه (یک بار در هفته ، هر جلسه 35 تا 40 دقیقه ) شرکت کردند در حالی که گروه کنترل در این برنامه ها شرکت نکرده و در برنامه رایج مرکز شرکت داشتند. شرکت کنندگان با استفاده از مقیاس شایستگی اجتماعی هیجانی (2013) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی بر شایستگی اجتماعی هیجانی در کودکان ناشنوا تاثیر مثبت و معناداری داشت (0.001 > p). علاوه بر این، نتایج مقایسه این دو نوع بازی درمانی نشان داد که بین میزان اثربخشی بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی بر شایستگی اجتماعی هیجانی در کودکان ناشنوا تفاوت معناداری وجود نداشت (0.05 > p). نتیجه‌گیری: بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی منجر به بهبود شایستگی اجتماعی هیجانی در این کودکان شد. یافته‌های پژوهش حاضر پیشنهاد می‌کند که بازی‌‌درمانی گشتالتی و لگو درمانی پیامدهای مثبت و موثری برای کودکان ناشنوا دارد.

Comparing the Effect of Gestalt Play Therapy and Lego Therapy on the Social- Emotional Competence in Deaf Children

Objective: The aim of this research was to compare the effect of comparison of the effect of Gestalt Play Therapy (GPT) and Lego Therapy (LT) on the social emotional competence in deaf children. Methods: The present research was a quasiexperimental study with pretest, posttest design and control group. The sample size consists of 42 deaf children aged 46 years who were selected by convenient sampling method from the Ava Rehabilitation Center for mother and child with hearing loss in Isfahan, and they were randomly assigned into two experimental groups and one control group. Each group consists of 14 deaf children. Out of two experimental group, one group participated in GPT in 8 sessions (once weekly; each last for 45 minutes) and the other participated in LT in 10 sessions (once weekly; each last for 3540 minutes), while the control group did not participate in these programs and participated in the common program of center. SocialEmotional Assets and Resiliency Scale (2013) was used for assessment of all participants. The research data were analyzed by univariate and multivariate analysis of covariance. Findings: The findings showed that the GPT and LT had a positive and significant effect on the social emotional competence in deaf children (P < 0.001). In addition, the results of comparing the both approaches of play therapy showed that there is no significant difference between the effect of the GPT and LT in terms of the social emotional competence in deaf children (P > 0.05). Conclusion: The GPT and LT led to improve of the social emotional competence in these children. Our findings suggest that the GPT and LT programs have positive and effective outcomes for deaf children.