مقایسه اثربخشی آموزش‌های شناختی رفتاری و ادراک حرکتی بر اختلال ریاضی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف: دانش‌آموزانِ با اختلال یادگیری ریاضی به علت کژکارکردهای شناختی و رفتاری، نقص‌هایی در جهت‌یابی و پردازش دیداری فضایی دارند که به ضعف در ادراک روابط فضایی و مهارت‌های پایه‌ای محاسبه‌ها منجر می‌شود. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش‌های شناختی رفتاری و ادراک حرکتی بر اختلال ریاضی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری شهر تهران بود. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از دانش‌آموزان 9 تا 12 ساله دارای اختلال یادگیری شهر تهران که از بین آنها تعداد 45 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ اختلال ریاضی آزمون کی‌مت (1988) استفاده شد. گروه‌های آزمایشی تحت آموزش شناختی رفتاری (10 جلسه 60 دقیقه‌ای) و آموزش ادراک حرکتی (8 جلسه 25 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند یافته‌ها: نتایج نشان داد، هر دو آموزش‌های شناختی رفتاری و ادراک حرکتی بر کاهش اختلال ریاضی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری اثربخش بودند (p<0.01) و بین اثربخشی آموزش‌های شناختی رفتاری و ادراک حرکتی بر کاهش اختلال ریاضی در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری، تفاوت معنا‌داری وجود نداشت (p>0.05) و این نتیجه تا مرحله پیگری تدوام داشت. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، از آموزش‌های شناختی رفتاری و ادراک حرکتی در جهت کاهش اختلال ریاضی در دانش‌آموزان بهره برد.

The comparison effect of Cognitive-behavioral training and Motor perception on Math disorder in students with learning disorders

Objective: Students with mathematics learning disability, because cognitivebehavioral dysfunctions, have defects in orientation and visualspatial processing, which leads to defect in perception the spatial relationships and basic skills of mathematics. The purpose of this study was to the comparison of the effectiveness of cognitivebehavioral training and motor perception on math disorder in students with learning disorders of Tehran. Method: This semiexperimental study was conducted with a pretest, posttest and followup design with control group. The statistical population was all the students (aged 912 years) having with learning disorders of Tehran, of which 45 subjects were selected and randomly assigned into three groups of cognitivebehavioral training and motor perception and control (each 15 person). To collect data questionnaires such as Math disorder of K Matt Test (1988) were used. The experimental groups underwent individual CognitiveBehavioral Training (10 sessions 60 minutes) and Motor perception (8 sessions 25 minutes), but the control group received no training. Data were analysed using covariance analysis. Results: The results showed that both cognitivebehavioral training and motor perception were effective to increasing math disorder in students with learning disorders (p<0/01) and the results showed that there was no significant difference between the effectiveness of cognitivebehavioral training and motor perception on decrease math disorder in students with learning disorders (p>0/05) this result continued to follow. Conclusion: Therefore, it can be concluded that cognitivebehavioral training and motor perception are used to decrease Math disorder in students.