اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی با روش‌ ‌چند‌رسانه‌ای بر رفتار سازشی دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی

هدف: این ‌پژوهش با هدف بررسی ‌تاثیر ‌آموزش ‌مهارت‌های اجتماعی‌ با‌ روش چندرسانه‌ای آموزشی ‌بر رفتارسازشی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه‌ آماری شامل همه‌ دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پایه هشتم دوره متوسطه اول شهر تهران بود که 40 نفر از آنها انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 45 دقیقه‌ای (هفته‌ای یک جلسه) با استفاده از نرم‌افزار آموزشی چندرسانه‌ای محقق ساخته آموزش دیدند ولی به گروه گواه آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع آوری داده ها، مقیاس رفتار‌‌ سازشی وایلند و برنامه چندرسانه‌ای آموزشی محقق ساخته بود. داده های به‌دست‌آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین رفتار سازشی گروه آزمایش به‌طور معناداری بیشتر از گروه گواه بود (0.001 >p). همچنین نمرات رفتار سازشی گروه آزمایش در مهارت‌های ارتباطی، مهارت اجتماعی و مهارت زندگی معنادار بود (0.001 >p) ولی در مهارت حرکتی معنادار نبود. نتیجه‌گیری: نتیجه اینکه برنامه آموزش مهارت‌های اجتماعی به روش چندرسانه‌ای باعث بهبود رفتار سازشی، مهارت ارتباطی، مهارت اجتماعی و مهارت زندگی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی شد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه آموزش به کمک چندرسانه ای به این دانش‌آموزان اهمیت ویژه‌ای دارد.

Effectiveness of Social Skills Training With Multimedia Instruction Methods on Social Adjustment of Students Mentally Disable

objective: The purpose of this study was to investigated the effectiveness of social skills instruction by method of multimedia instructional on the social compatibility of mentally disable male students in eighth grade of secondary school. Method: mentally retarded male students in the eighth grade of junior forty schools of Tehran were selected using random sampling, and divided in to experimental and control groups using a pretest and posttest quasiexperimental design. The experimental group received eight 45minute sessions (one session per week) using multimedia software by researcher designed training, but no training was provided to the control group. Data collection tools, were adaptive behavior scale, researcher designed Winelend scale and educational multimedia applications. Data were analyzed using multivariate analysis of multivariate covariance. Results: The results showed that the experimental group had significantly greater mean adaptive bBehavior than the control group (p>0/001). In addition, adaptive behavior scores of the experimental group in communication skills, social skills and life skills were significant (p>0/001) but not significant in motor skills. Conclusion: Social skills training program using multimedia improved adaptive behavior, communication skills, social skills and life skills mentally retarded students. So planning to provide training to the students through of the method multimedia is particularly important.