اثربخشی قصه درمانی بر سازگاری اجتماعی و احساس تنهایی کودکان معلول جسمی حرکتی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی قصه درمانی بر سازگاری اجتماعی و احساس تنهایی کودکان معلول جسمی حرکتی بود.روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری دانش آموزان معلول جسمی حرکتی مقطع ابتدایی شهر تهران بود.از بین آنها 30 نفر (16 دختر و 14 پسر) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ (فرم 55 سوالی) و پرسشنامۀ احساس تنهایی کودک آشر و ویلر استفاده شد. ابتدا هر دو گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون را اجرا و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای، برنامه قصه درمانی قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون اجرا شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین میانگین نمره های پس آزمون سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی، سازگاری آموزشی و احساس تنهایی در دو گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد، در گروه آزمایش، میزان سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی و سازگاری آموزشی به طور معناداری افزایش یافته و میزان احساس تنهایی به طور معنادار کاهش یافته بود.نتیجه گیری: برنامه آموزشی قصه درمانی می تواند باعث افزایش سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی و سازگاری آموزشی و کاهش احساس تنهایی در کودکان معلول جسمی حرکتی شود.

The Effectiveness of Narrative therapy on social adjustment and loneliness in children with Physical-motor disabilities

Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of Narrative therapy program on social adjustment and loneliness in children with Physicalmotor disabilities.Methods: Present study was a Semiexperimental study based on pretestposttest design with control group. The statistical population included all all Students with Physicalmotor disabilities of elementary schools in district 3 of Tehran in the academic year of 20172018. Among them, 30 people (16 girls and 14 boys) were selected using available sampling and assigned randomly into experimental and control groups (each group with 15 members). Data were collected using Sinha Singh rsquo;s Adjustment Inventory for School Students and asher and wheeler loneliness scale. First, a pretest was performed for both experimental and control groups.Then the experimental group received Narrative therapy program for 8 sessions of 45 minutes, But the control group did not receive any intervention. After completing the sessions, Posttest was executed for both the experimental and control groups.Results: The results of covariance analysis showed that there was a significant difference between the mean of posttest scores of Social adjustment, Emotional adjustment, Educational adjustment And loneliness in the experimental and control groups, so that Social adjustment, Emotional adjustment and Educational adjustment significantly were increased and loneliness Was significantly decreased in the experimental group.Conclusion: The educational program of narrative therapy can increase Social adjustment, Emotional adjustment, Educational adjustment and reduce loneliness in children with Physicalmotor disabilities.