بررسی میزان اثربخشی برنامه آموزش کارکردهای اجرایی بر ضرب آهنگ شناختی کند

هدف: ضرب‌آهنگ شناختی کند، برای توصیف نوع خاصی از اختلال توجه، تمرکز حواس و کُندی در پردازش اطلاعات به کار می‌رود. پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامه کارکردهای اجرایی و بررسی تاثیر آن بر عملکرد دانش‌آموزان دارای این اختلال انجام شده است. روش: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. بسته آموزشی طراحی‌شده شامل 14 جلسه بود که در آن 4 مهارت (حافظه کاری، بازداری، انعطاف‌پذیری و آموزش توجه) آموزش داده می‌شد، جامعه آماری پژوهش حاضر دانش‌آموزان 8 تا 10 ساله تبریزی بودند که از بین آنها 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و کنترل (15) قرار گرفتند و پرسشنامه ضرب‌آهنگ شناختی کند (sct) به‌وسیله والدین هر دو گروه تکمیل شد. پس از اجرای پیش‌آزمون، گروه آزمایش به مدت چهارده جلسۀ آموزش شدند و دوباره پس‌آزمون اجرا شد و داده‌های به‌دست‌آمده از پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: اطلاعات به‌دست‌آمده نشان‌دهنده تفاوت معناداری بین دو گروه کنترل و آزمون در نمرات متغیر پس‌آزمون ضرب‌آهنگ شناختی کند (sct) بعد از تعدیل تاثیر نمره پیش‌آزمون می‌باشد (p<01). نتیجه‌گیری: بر‌اساس این پژوهش می‌توان مطرح کرد که با ارتقای کارکردهای اجرایی می‌توان نشانه‌های اختلال ضرب‌آهنگ شناختی کند را کاهش داد.

Investigate the effectiveness of the executive functions training program on Sluggish Cognitive Tempo

Objective: Sluggish cognitive tempo (SCT) is used to describe a particular type of attention deficit disorder, concentration and slowness in information processing. The aim of this study was to develop a program of executive functions and investigate its effect on the performance of students with SCT. Method: The research method is semiexperimental with pretest, posttest with control group. The designed training package consisted of 14 sessions in which 4 skills (working memory, inhibition, flexibility and attention training) were taught. The statistical population in cluded 810year old students from Tabriz, of whom 30 were selected and randomly divided into two groups: experimental (15) and control (15). The SCT questionnaire was completed by the parents of both groups. After the pretest, the experimental group was trained for 14 sessions. The posttest was performed again and the pretest and posttest data were analyzed using covariance analysis. Results: The obtained data showed significant difference between the two groups in the variables of the posttest variable of SCT after adjusting for the effect of the pretest score (P<01). Conclusion: The research findings suggest that by improving the executive functions, the symptoms of SCT disorder can be decreased.