اثر‌بخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر رشد اجتماعی و عملکرد خانواده در دانش‌آموزان ناتوانی هوشی

هدف: ناتوانی های هوشی از جمله مسائلی است که هم افراد مبتلا و هم مراقبین آن ها را با مشکلات مختلفی روبرو می سازد؛ هدف این پژوهش، تاثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی بر رشد اجتماعی و عملکرد خانواده در دانش آموزان دچار ناتوانی هوشی بود روش: روش انجام پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه آزمایش و گواه بوده است. جامعه آماری، شامل دانش آموزان مدرسه استثنایی شهرستان سیمرغ به تعداد 40 نفر بود. 20 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه 10 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری این پژوهش عبارتند از آزمون رشد اجتماعی وایلند، پرسشنامه عملکرد خانواده (fad) که پیش آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. یافته ها: گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش مهارت‌های اجتماعی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله بار دیگر از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل کووریانس و t گروه های همبسته استفاده شده است. نتایج نشان داد که این آموزش بر رشد اجتماعی دانش آموزان (p<.0001)، و عملکرد خانواده (p<.0001) موثر بوده است. نتیجه گیری: بر اساس این نتایج می توان ابراز نمود که آموزش مهارت‌های اجتماعی و بین فردی می تواند بر رشد اجتماعی و عملکرد خانواده در دانش آموزان دارای ناتوانی هوشی موثر واقع شود

The Effectiveness of Social Skills Training on Social Development and Family Functioning in Students with Intellectual Disabilities

Objective: The aim of this study was to investigate the effect of social skills training on social development and family performance in slowpaced students. Method: The research method was quasiexperimental with pretestposttest design with experimental and control groups. The statistical population included 40 students of Simorgh Exceptional School. 20 students were selected by convenience sampling method and were randomly divided into two groups of experimental and control (each 10 students). The instruments were the Wayland Social Growth Test, and Family Performance Questionnaire (FAD), which were pretested for both groups. Results: The experimental group trained based on social skills protocol for 10 sessions of 30 minutes. After the intervention, posttest was performed again in both groups. Analysis of covariance and paired sample ttest were used for statistical analysis. Results indicated that social skill training is effective on social development (P<.0001), and family function (P<.001). Conclusion: The results showed that social skills training is effective on social development and family functioning in students with intellectual disabilities.