نقش میانجی تاب‌آوری تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری

هدف: از آن‌جایی‌که دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری در سازگاری تحصیلی مشکل دارند، از‌این‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تاب‌آوری تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری انجام شد. روش: در این پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری، تعداد 160 نفر دانش‌آموز با ناتوانی یادگیری به‌عنوان نمونه هدفمند انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (مک‌ایلروی و بانتینگ، 2002) و مقیاس تاب‌آوری تحصیلی (ساموئلز و وو، 2009) استفاده شد. سپس داده‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری (sem) به‌وسیله نرم‌افزار spss23 و lisrel 8.8 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: براساس نتایج به‌دست‌آمده مدل علّی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، تاب‌آوری تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری براساس شاخص‌های مختلف برازش تایید شد. خودکارآمدی تحصیلی و تاب‌آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری اثر مستقیم دارند؛ همچنین خودکارآمدی تحصیلی از راه تاب‌آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری تاثیر غیرمستقیم دارد (0.05>p). نتیجه‌گیری: بنابراین، خودکارآمدی تحصیلی و تاب‌آوری تحصیلی نقش مهمی در سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری ایفا می‌کنند و هدف قرار‌دادن این دو مولفه به وسیله درمان‌های روان‌شناختی می‌تواند در افزایش سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری موثر باشد.

The Mediating Role of the Academic Resilience in relations between Academic Self-Efficacy with Academic Adjustment of Students with Learning Disabilities

Objective: since students with learning disabilities have problems in academic adjustmen, the aim of the present study was to investigate the mediating role of the academic resilience in relations between academic selfefficacy with academic adjustment of students with learning disabilities. Method: In this descriptive study of structural equations, 160 students with learning disabilities were selected as a purposeful sample. Data were collected using the Academic Adjustment Questionnaire (Sinha and Singh, 1993), Academic SelfEfficacy Questionnaire (McIllroy Bunting , 2002) and Academic resilience Inventory (Samuels Woo, 2002). Data were analyzed using structural equation modeling using Spss23 and Lisrel 8.8 software. Results: Based on the results, the causal model confirmed the relationship between academic selfefficacy, academic resilience and academic adjustment of students with learning disabilities based on different fitness indices. Academic selfefficacy and academic resilience have a direct effect on the academic adjustment of students with learning disabilities; also, academic selfefficacy has an indirect effect on the academic adjustment of students with learning disabilities through academic resilience (P <0.05). Conclusion: Therefore, academic selfefficacy and academic resilience play an important role in academic adjustment of students with learning disabilities and targeting these two components by psychological therapies can be effective in increasing the academic adjustment of students with learning disabilities.