تاثیر آموزش روش تعامل همه‌جانبه بر کاهش رفتارهای چالش‌برانگیز و افزایش مهارت‌های اجتماعی در کودکان با اختلال طیف اتیسم

هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش روش تعامل همه‌جانبه بر کاهش رفتارهای چالش‌برانگیز و افزایش مهارت‌های اجتماعی در کودکان با اختلال طیف اتیسم در مرکز اتیسم ندای عصر شهر تهران در سال 96-1397 انجام شد.روش: روش پژوهش به صورت آزمایشی از نوع طرح‌های تک‌آزمودنی با چند خط پایه و چند نوع درمان (a-b-a-b) بود. حجم نمونه شامل 5 نفر از کودکان 5 تا 8 ساله با اختلال طیف اتیسم بود که از بین جامعه آماری 36 نفری،به صورت غیر تصادفی هدفمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. هر نفر طی 22 جلسه سه خط پایه اول، 8 جلسه خط درمان اول، سه خط پایه دوم و 8 جلسه خط درمان دوم تحت مداخله با روش تعامل همه‌جانبه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مشاهده و پرسشنامه رفتار چالش‌برانگیز جلیلی (1386) و پرسشنامه مهارت‌های ارتباط اجتماعی (scq) راتر و همکاران (2003) جمع‌آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اندازه اثر در متغیر رفتارهای چالش‌برانگیز در شرکت‌کننده اول 1.26، شرکت‌کننده دوم 1.33، شرکت‌کننده سوم 0.49، شرکت‌کننده چهارم 1.83 و شرکت‌کننده پنجم 0.71 برآورد شده است. همچنین نتایج نشان داد اندازه اثر در متغیر مهارت‌های اجتماعی در شرکت‌کننده اول 0.55، شرکت‌کننده دوم 0.90، شرکت‌کننده سوم 0.74، شرکت‌کننده چهارم 0.76 و شرکت‌کننده پنجم 1.03 است و اندازه اثر شرکت‌کننده‌ها بین 0.41 تا 2.7 درصد قرار دارد که نشان می‌دهد روش تعامل همه‌جانبه تاثیر معناداری بر رفتار چالش‌برانگیز و مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم دارد. همچنین نتایج نشان داد اندازه اثر در مولفه‌های ارتباط چشمی، لمس و بازی انفرادی در پنج شرکت‌کننده بین 0.41 تا 2.7 قرار دارد که نشان‌دهنده تاثیر روش همه‌جانبه بر مولفه‌های ذکر‌شده می‌باشد.نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر این نوع مداخله پیشنهاد می‌شود مربیان و متخصصان امر از روش تعامل همه‌جانبه برای بهبود رفتارهای چالش‌برانگیز و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم استفاده کنند.

Effect of Intensive Interaction Training on Decreasing Challenging Behaviors and Increasing Social Skills in Children with Autism Spectrum Disorder

Objective: The purpose of this study was to investigate the effect of training the method of intensive interaction on reducing challenging behaviors and increasing social skills in children with autism spectrum disorder in the Center of Autism in Tehran city during 201718. Method: The research method was a singlesubject single baseline (ABAB) and several types of therapies. The sample size consisted of 5 children aged 5 8 years with autism spectrum disorder who were selected randomly from among 36 nonrandomized individuals. Who the 22 sessions of the first three bases, 8 sessions of the Ulf treatment line, the three bases of the second baseline and 8 sessions of the second medication intervention,each partricipant was subjected to an intensive interaction method. Data were collected using observation questionnaire, Jelili Challenging Behavioral Questionnaire (2007) and Social Communication Skills Questionnaire (SCQ) by Rutter et al. (2003). Results: The results showed that the effect size in the variable of challenging behaviors in the first subject was 1.26, the second one, 1.33, the third one, 0.49, the fourth one, 1.83, and the fifth one, .0.71. The effect size of social skills variable in the first subject was 0.55, the second one 0.99, the third one 0.74, the fourth subject 76.0 and the fifth subject 1.03. The effect size of the subjects was between 0.41 and 2.7% showing that the method of intensive interaction had a significant effect on the challenging and social skills of children in the autism spectrum. It was also revealed that the effect size in eye contact, touch, and solitary involvement in the five subjects ranged from 0.41 to 2.7, indicating the effect of the allencompassing method on the mentioned components. Conclusion: Considering the impact of this type of intervention, it is suggested that educators and specialists use the method of intensive interaction to improve challenging behaviors and increase social skills in children with autism spectrum.