اثربخشی بازی‌های ریتمیک و گروهی بر مهارت‌های حرکتی درشت و تعامل اجتماعی کودکان اتیسم

هدف: پژوهش حاضر، مطالعۀ اثربخشی بازی‌های ریتمیک و گروهی بر مهارت‌های حرکتی درشت و تعامل اجتماعی کودکان اتیسم بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعه آماری شامل کل کودکان مبتلا به اتیسم در شهرستان ارومیه بود که از بین آنها 21 کودک با میانگین سنی (2.80 ± 9.04) مبتلا به اختلال‌های طیف اتیسم در شهرستان ارومیه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و بر‌اساس نتایج پیش‌آزمون به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی بازی‌های گروهی، بازی‌های ریتمیک و گروه کنترل قرار گرفتند .جمع‌آوری داده‌ها از روش آزمون برونینکس اوزرتسکی و پرسشنامه گارس انجام شد. آزمودنی‌های سه گروه پس از مرحله پیش‌آزمون که شامل اجرای آزمون برونینکس اوزرتسکی و تکمیل پرسشنامه به‌وسیله مراقبان کودک (والدین، مربیان) می‌شد، به مدت 24 جلسه در جلسه‌های تمرینی بازی‌های گروهی و ریتمیک شرکت کردند. گروه کنترل بدون برنامه بازی خاصی به فعالیت‌های روزانه خود پرداختند. یک روز بعد از پایان جلسۀ 24، از آزمودنی‌های هر سه گروه آزمون برونینکس اوزرتسکیگرفته شد و پرسشنامه گارس نیز به‌وسیله مراقبان کودکان تکمیل شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها از روش آزمون تحلیل کواریانس، تحلیل واریانس یک‌راهه وt وابسته در سطح معناداری (p≤0.05) نشان داد که تمرین اثر معناداری بر امتیاز مهارت‌های حرکتی درشت در دوگروه تجربی با برتری گروه بازی‌های ریتمیک داشته است. همچنین تمرین بر امتیازهای تعامل اجتماعی دو گروه تجربی تاثیر داشت هرچند که تفاوت‌ها بین گروه بازی‌های ریتمیک و گروهی از لحاظ آماری معنادار نبود. با این وجود، میانگین نمرات تعامل اجتماعی گروه بازی‌های ریتمیک بهبودی بیشتری را نشان دادند. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها تاییدی بر نقش بازی و به‌خصوص همراه‌شدن با موسیقی در افزایش انگیزه و علاقه در کودکان و در‌نهایت بهبود مهارت‌های حرکتی و اجتماعی کودکان طیف اتیسم بود.

Influence of Rhythmic and Group Games on the Gross Motor Skills and Social Interaction of Autism Children

Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of rhythmic and group games on the gross motor skills and social interaction of children whit autism. Method: The statistical population of semiexperimental study included all children with autism in Urmia City, of which 21 children with mean age (9.4 ± 2.08) with autism spectrum disorders in Urmia were selected by available sampling method. They were randomly assigned to three groups of group practice, rhythmic games and control group based on pretest results. Data collection was done by Bruninks Oseretesky test and Gars questionnaire. Subjects in the three groups after the pretest, which included the implementation of the Bruninx Oseretsky test and the completion of the questionnaire by the carers of the child (parents, coaches), participated in 24 sessions in group and rhythmic games. The control follow their routine daily activities without a specific game scheduling program. One day after the end of session 24, subjects from all three groups were tested by Bruninx Oseretsky test. Gars questionnaire was completed by the child carers. Results: Analysis of data by ANCOVA analysis, one way ANOVA and tdependent variables at the significant level (p le;0.05) showed that practice had a significant effect on the scores of gross motor skills in the experimental group with the rhythmic groupchr('39')s superiority. Also the practice had an impact on the social interaction privileges of the two experimental groups. Although the differences between the rhythmic group and the group were not statistically significant. The mean social interaction scores of the rhythmic group showed greater improvement. Conclusion: The research findings confirmed the role of game, especially in combination with music to increase motivation and interest in children and ultimately, improve the motor and social skills of children in the autistic spectrum.