آﻣﻮزش ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﻨﺎوری و ﺗﺎﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ، ﯾﺎدﮔﯿﺮی و ﯾﺎدداری داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮐﻢ ﺗﻮان ذﻫﻨﯽ در درس زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر فناوری بر انگیزش پیشرفت تحصیلی، یادگیری و یادداری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی در درس زبان انگلیسی است. روش: این پژوهش یک پژوهش کاربردی است که به روش آزمایشی با طرح نیمه‌آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش تمام دانش‌آموزان دختر کم‌توان ذهنی استان کرمان مشغول به تحصیل در سال 97-1398 در پایه هفتم هستند. از میان آنها تعداد 28 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی یک ماه در کنار آموزش سنتی معلم، از آموزش برخط (با استفاده از امکانات تارنمای آموزشی کیا) و بی خط (نرم‌افزار چندرسانه‌ای محقق‌ساخته) نیز بهره‌مند شدند، اما گروه کنترل به شیوه سنتی آموزش دیدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ انگیزش پیشرفت تحصیلی ولایتی (1395)، آزمون محقق‌ساخته یادگیری و آزمون‌محقق‌ساخته یادداری است که برای هر دو گروه یک‌بار قبل از شروع کار و یک‌بار پس از پایان کار انجام شد. برای تحلیل داده‌های گردآوری‌شده، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (mancova) و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند گروه کنترل و آزمایش در پس‌آزمون انگیزش پیشرفت تحصیلی، یادگیری و یادداری با هم تفاوت معنا‌داری داشته‌اند و این تفاوت در یادداری بیشتر از انگیزش پیشرفت تحصیلی و یادگیری بوده است، به عبارتی تاثیر آموزش از راه برنامه آموزشی مبتنی بر فناوری بر یادداری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی بیشتر از یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی آنها بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج تحلیل‌های آماری نشان دادند آموزش مبتنی بر فناوری به‌طور معناداری موجب افزایش انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان گروه آزمایش، بهبود و رشد یادگیری و تداوم یادداری آنها در درس زبان انگلیسی شده است.

The Technology-Based Instruction and its Impact on Academic Achievement Motivation, Learning, and Retention of Students with Intellectual Disability in English Language

Objective: The purpose of this study was to examine the impact of a technologybased instructional program on academic achievement motivation, learning, and retention in students with intellectual disability in English language lesson. Method: This study was carried out using experimental method in semiexperinmental testretest way. The study population was all female mentally retarded students in Kerman Province, who were busy studying at seventh grade in the years 20182019. For this purpose, 28 students were selected on a purposeful basis, and placed in two experiment and control group randomly. During a month, the experiment group was taught using online teaching (using quia website facilities) and offline teaching (researchermade multimedia software) other than traditional teaching. Data collecting tools were Velayatichr('39')s academic achievement motivation questionnaire (2016), researchermade learning test, and researchermade retention test, which was performed twice (before starting the experiment and after finishing it). The collected data were analyzed in multvariable MANCOVA and covariance method. Results: The findings revealed that the control and experiment groups differed meaningfully in academic achievement motivation, learning, and retention retests; this difference in retention was more than academic achievement motivation and learning. In other words, the impact of instruction through a technologybased instruction program is more in retention of students with intellectual disability than their learning and academic achievement motivation. Conclusion: The technologybased instruction caused a meaningful increase in the academic achievement motivation of the experiment group students and also in the development and improvement of their learning and retention in English language lesson