تاثیر دستورالعمل‌های کانون توجه بیرونی با فواصل مختلف بر تعادل و فعالیت الکتریکی عضلات کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دستورالعمل‌های کانون توجه بیرونی دور و نزدیک بر نوسان‌های قامتی و فعالیت الکتریکی عضلات کودکان دارای اختلال کم‌توان ذهنی بود. روش: به این منظور، تعداد 30 نفر از کودکان 10 تا 12 ساله (میانگین 11.2 سال) از بین مدارس استثنایی تهران انتخاب و به ‌صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره کانون توجه بیرونی دور، نزدیک و گروه کنترل قرار گرفتند. برای سنجش نوسان‌های قامتی از دستگاه پایداری‌سنج بایودکس و برای سنجش فعالیت الکتریکی عضلات از دستگاه الکترومیوگرام استفاده شد. شرکت‌کنندگان نخست در پیش‌آزمون، 10 کوشش 20 ثانیه‌ای بدون دستورالعمل را اجرا کردند و سپس هر گروه براساس با برنامه گروه خود در سه جلسه تمرینی 10 کوششی شرکت کرده و در انتها، در جلسه پس‌آزمون که شامل 10 کوشش بدون دستورالعمل بود، شرکت کردند. در طی مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، فعالیت الکتریکی عضلات درشت‌نی قدامی و نعلی ثبت شد. برای مقایسه‌های درون‌گروهی از آزمون‌های t همبسته و تحلیل‌کواریانس و برای مقایسه‌های بین گروهی از آزمون تحلیل‌ واریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد تعادلی گروه توجه بیرونی دور به‌طور معناداری بهتر از دو گروه دیگر بود. عملکرد گروه توجه بیرونی نزدیک نیز بهتر از گروه کنترل بود (0.05>p). نتایج فعالیت‌های الکتریکی عضلات نیز نشان داد که فعالیت عضله نعلی در گروه توجه بیرونی دور کمتر از گروه توجه بیرونی نزدیک بود. اما در مورد عضله درشت‌نی‌قدامی، فعالیت این عضله در دو گروه توجه بیرونی دور و نزدیک به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (0.05>p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد دور‌کردن کانون توجه نسبت به متمرکز‌کردن آن روی فوصل نزدیک‌تر، نتایج به‌نسبت مطلوب‌تری روی تعادل و نوسان‌های قامتی کودکان با کم‌توانی ذهنی در پژوهش حاضر دارد و از فرضیه عمل‌ محدود‌شده حمایت می‌کند.

Effect of External Attentional Focus Instructions with Different Distances on Balance and Muscular Activity Amongst Children with Mental Retardation

Objective: The aim of this study was to survey the effect of distal and proximal external attentional focus instructions on postural sways and muscular electrical activity amongst children with mental retardation. Method: For this purpose, 30 child 10 12 years old (M= 11.2) were selected from exceptional children schools and divided into three 10 person groups (distal external attentional focus, proximal external attentional focus and control) randomly. We used the Biodex Stability System to measure postural sways and Electromyogram to measure the muscular electrical activity. The participants at pretest phase performed 10 trials (each trial 20 seconds) without instruction. Then each group, according with their group schedule, participated in three training sessions (each session included 10 trials). Finally, the participants performed 10 trials without instruction as a posttest. During the pre and post test phases, the electrical activity of Soleus and Tibialis Anterior muscles was recorded. For intragroup comparisons, paired t test and covariance analysis were used and for betweengroup comparisons, ANOVA test was used. Results: The results showed that the balance performance of distal external focus group was better than the other groups significantly. Also, the performance of proximal external focus group was better than the control group (P<0/05). The comparisons of muscles electrical activity indicated that the electrical activity of Soleus muscle in distal external focus group was less than the proximal external focus group. But, in case of Tibialis Anterior muscles, the electrical muscle activity in the distal and proximal external focus groups was less than the control group significantly (P<0/05). Conclusion: The findings of the present study showed that shifting the attentional focus away to closer distances has relatively better results on the balance and postural sways of children with mental retardation and supports the constrained action hypothesis.