بررسی مقایسه‌ای برخی توانایی‌های کاربردشناختی کودکان کاشت حلزون با همسالان شنوا

هدف هدف از این پژوهش، مقایسه مهارت های کاربردشناختی آغازگری و استفاده از بافت موقعیتی در کودکان کاشت حلزون 5 تا 8 ساله با هم‌سالان شنوا بود. کاربردشناسی زبان مطالعه معانی و منظورهای گوینده و تعابیر و تفاسیر آنها از سوی مخاطب است که با توجه به بافت موقعیتی صورت می‌گیرد. توانایی به‌ کارگیری درست زبان در موقعیت‌های اجتماعی مختلف توانش کاربردشناختی نام دارد که در این پژوهش مورد بررسی و مداقه قرار گرفت. روش: در این پژوهش که به‌ صورت مقطعی و کمّی انجام شد، 15 کودک شنوا و 15 کودک کاشت حلزون دوزبانه آذریفارسی در شهر تبریز به روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای مطالعه انتخاب شدند. جهت بررسی مهارت های آغازگری و استفاده از بافت موقعیتی، از مجموعه های کاربردشناسی در سیاهه برقراری ارتباط که توسط بیشاپ در سال 1998 تهیه شده و نسخه فارسی آن توسط کاظمی و همکاران در کودکان ایرانی 5 تا 11 ساله در سال 2005 هنجاریابی شده است، استفاده شد. سپس به وسیله نرم‌افزار spss با استفاده از آزمون تی برای دو گروه مستقل به تجزیه و تحلیل سوال های پژوهش پرداخته شد. یافته ها: مقایسه میانگین های دو گروه آزمودنی نشان داد که بین کودکان کاشت حلزون و کودکان شنوا در آغازگری تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. بنابراین می توان گفت که کودکان کاشت حلزون آغازگری نامناسب ندارند ولی در استفاده از بافت موقعیتی، اختلاف بین دو گروه معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: کودکان کاشت حلزون در برخی سطوح کاربردشناختی ضعیف تر از هم‌سالان شنوا عمل می‌کنند ولی طبق یافته های پژوهشگران، توانایی به‌کارگیری مهارت های کاربردشناختی در کودکان کاشت حلزون نسبت به کودکان با آسیب شنوایی عمیق، خیلی بهتر است.