اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر باورهای غیرمنطقی، سرسختی روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با استعدادهای درخشان

هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمایش اثربخشی واقعیت‌درمانی گروهی بر باورهای غیرمنطقی، سرسختی روان‌شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان با استعدادهای درخشان انجام شد. روش: این پژوهش به روش آزمایشی با پیش‌آزمونپس‌آزمون و گروه کنترل به همراه پیگیری شش‌ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر با استعداد درخشان مقطع متوسطه دوم شهرکرد بوده است. جهت اجرای پژوهش، تعداد 40 دانش‌آموز به‌صورت تصادفی ساده انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. سپس جهت ارزیابی پیش‌آزمون و قبل از اجرای مداخله، دانش‌آموزان پرسش‌نامه باورهای غیرمنطقی جونز (ibt) و مقیاس سرسختی روان‌شناختی کوباسا (1990) را تکمیل نمودند و معدل‌های آنان نیز یادداشت شد. در مرحله بعد برای گروه آزمایش 8 جلسه واقعیت‌درمانی گروهی به اجرا درآمد. پس از انجام مداخله نیز پرسش‌نامه مذکور در مراحل پس‌آزمون و پیگیری توسط دانش‌آموزان تکمیل گردید. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که واقعیت‌درمانی گروهی بر کاهش باورهای غیرمنطقی، افزایش سرسختی روان‌شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر با استعدادهای درخشان در دوره دوم متوسطه موثر بوده است (p<0/05). این اثر در طول پیگیری شش‌ماهه همچنان ماندگار بوده است. نتیجه‌گیری: واقعیت‌درمانی گروهی می‌تواند به‌عنوان روشی مناسب به‌منظور بهبود وضعیت روان‌شناختی و تحصیلی دانش‌آموزان با استعدادهای درخشان استفاده شود.

The Effectiveness of Group Reality Therapy on Irrational Beliefs, Psychological Hardiness, and Academic Achievement of Students with Exceptional Talents

Objectives: The purpose of this study was to compare the effectiveness of group reality therapy on irrational beliefs, psychological hardiness, and academic achievement of students with exceptional talents. Method: This study employed an experimental, pretestposttest design with a control group and sixmonth followup. The statistical population consisted of all secondaryschool students with exceptional talents in Shahre Kord in 2017. To conduct the research, 40 students with exceptional talents were selected via random sampling and assigned to the experimental and control groups. Before the intervention, students completed the Jones rsquo; Irrational Beliefs Test (IBT) and Kobasachr('39')s (1990) Psychological Hardiness Scale, and their grades were also recorded. In the next stage, eight sessions of reality group therapy were provided for the experimental group, while the control group did not receive any intervention. At the end of the intervention, the questionnaires were completed again in posttest and followup stages. Data were analyzed through covariance analysis. Results: The results indicated that reality group therapy was effective in reducing irrational beliefs and increasing the psychological hardiness and academic achievement of students with exceptional talents (p<0.05). This effect persisted on the sixmonth followup. Conclusion: Group reality therapy can be used as a suitable method for improving the psychological and educational status of secondaryschool students with exceptional talents.