تاثیر تمرینات ادراکی- حرکتی در ترکیب با بازخورد بر زمان واکنش و هماهنگی حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

هدف: یکی از مشکلات عمده کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، یادگیری مهارت های حرکتی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی در ترکیب با بازخورد بر زمان واکنش و هماهنگی حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. 30 کودک با اختلال هماهنگی رشدی به صورت تصادفی به سه گروه خودکنترل، آزمونگر کنترل و کنترل تقسیم شدند. در پیش آزمون، هماهنگی حرکتی و زمان واکنش شرکت کنندگان به ترتیب با آزمون های لینکن اوزرتسکی و زمان واکنش کل بدن ارزیابی شد. سپس گروه های تجربی به مدت 24 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه پروتکل تمرینات را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، لوین، باکس، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در متغیرهای هماهنگی حرکتی و زمان واکنش هم در تمرین و هم در گروه اثرات معناداری وجود داشت(با احتمال خطای کمتر از 0/05). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه خود کنترل و آزمونگر کنترل با گروه کنترل در هر دو مولفه زمان واکنش و هماهنگی حرکتی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در مقایسه بین دو گروه خودکنترل و آزمونگر کنترل در هر دو مولفه زمان واکنش و هماهنگی حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت(p<0/05). نتیجه گیری: بنابراین یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که تمرینات ادراکی حرکتی در ترکیب با بازخورد و به ویژه باز خورد خود کنترل در مقایسه با تمرین صرف می تواند سبب عملکرد هماهنگی حرکتی و زمان واکنش بهتر کودکان با اختلال هماهنگی رشدی شود.

The Effects of perceptual – motor training in combination with feedback on the reaction time and motor coordination of children with developmental coordination disorder

Objective:Motor skill learning is one of the main problems in children with Developmental Coordination Disorder(DCD). The present study aimed at examining the effect of perceptual - motor training in combination with feedback on the reaction time and motor coordination of children with developmental coordination disorder.Method: In this quasiexperimental study, 30 children with DCD were selected and randomly divided into three groups of selfcontrolled,examiner control and control. On the pretest, reaction time and motor coordination was evaluated using the total body reaction time and Lincoln Oseretsky test, respectively.Afterward, the experimental group performed the practice protocol for 24 sessions and 60 minutes each session. The posttest was conducted like the pretest. Data were analyzed with KolmogorovSmirnov test, Levene rsquo;s test,Box rsquo;s test, ANCOVA, and the Tuky posthoc test. Results: Results of ANCOVA showed significant changes in the reaction time and motor coordination variable both in practice (Respectively P=0.004, P= 0.000) and in group (Respectively P=0.001, P= 0.003). The post hoc test indicated a significant difference between the control group and the selfcontrol and examinercontrol groups in both components of reaction time and motor coordination.Moreover, the selfcontrol and examinercontrol groups were significantly different in static and dynamic balance (P le;0.05).Conclusion: Therefore, the findings of this study indicate that perceptualmotor training in combination with feedback and especially selfcontrol versus pure exercise can result in motor coordination and better reaction time for children with developmental coordination disorder.