مقایسه اثربخشی درمان واقعیت مجازی با نوروفیدبک بر تکانش‌گری دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر‌بخشی واقعیت مجازی با نوروفیدبک بر تکانش‌گری دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، بررسی و پیگیری بود. جامعه آماری عبارت بود از دانش‌آموزان 7-12 ساله با اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی شهر اصفهان که از بین آنها 48 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی به 3 گروه واقعیت مجازی، نوروفیدبک و کنترل (هر گروه 16 نفر) تقسیم شدند. آزمون اسنپ - 4 برای سنجش میزان و نوع اختلال بیش‌فعالی کودکان به‌وسیله مادران آنها تکمیل شد. گروه آزمایش واقعیت مجازی تعداد 10 جلسه مداخله نرم‌افزار واقعیت مجازی از نوع واقعیت افزوده و گروه آزمایش نوروفیدبک تعداد 30 جلسه درمان نوروفیدبک دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. سپس پس‌آزمون و بعد از آن پیگیری اجرا شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که واقعیت مجازی و نوروفیدبک در کاهش تکانش‌گری موثرند. آثار آنها در مرحله پیگیری نیز ماندگار است و تفاوت بین میانگین‌های دو گروه آزمایش و کنترل نیز معنی‌دار است (0/001>p). نتیجه‌گیری: شواهد به دست آمده نشان می‌دهند که واقعیت مجازی همانند نوروفیدبک در کاهش تکانش‌گری دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی از نوع تکانش‌گری موثر می‌باشد.

Comparison of the Effectiveness of Virtual Reality with Neurofeedback on the Impulsivity of Students with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD)

Objective: The aim of this project was to compare the effectiveness of virtual reality with neurofeedback on the impulsivity of ADHD students. The study design was quasiexperimental with pretest, posttest, control and followup. Method:The statistical population was all the students (aged 712 years) having ADHD symptoms in Isfahan City, of which 48 subjects were selected and randomly assigned into three groups of virtual reality, neurofeedback and control (each 16 students). The mothers of the subjects were asked to answer SNAP4 in order to assess the type and severity of ADHD symptoms. The virtual reality group received 10 sessions of 3 minutes each, and the neurofeedback group received 30 sessions of 45 minutes each. The control group did not receive any intervention. The posttest and then followup were done. Results: The results showed that both virtual reality and neurofeedback were effective on impulsivity, and continued their effects during the followup period. Differences between the two experimental and control groups were significant (p<0/001). Conclusion: Evidences show that virtual reality, same as neurofeedback, is effective on the impulsivity of ADHD students.V