تاثیر درمان شناختی - رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم

هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد بوده است. روش: نمونه پژوهش 30 نفر از دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی 86-1385 بودند که به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای با استفاده از آزمون تشخیصی ایران کی مت دچار اختلال در ریاضیات تشخیص داده شدند و درگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعدی پیش آزمون حل مسئله ریاضی(فرم الف) بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه گروهی تحت درمان شناختی - رفتاری قرار گرفت و در پایان مجدداً پس آزمون حل مسئله ریاضی (فرم ب) بر روی دو گروه اجرا شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی رفتاری عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفته اند (گروه آزمایش) نسبت به دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار نگرفته اند (گروه کنترل) را بهبود می بخشد. همچنین بین عملکرد حل مسئله ریاضی، نمرات هوش، نمره امتحان ریاضی ترم قبل، معدل و نمره آزمون تشخیص ایران کی مت آزمودنیها رابطه معناداری وجود داشت، در حالی که بین عملکرد حل مسئله ریاضی با وضعیت اقتصادی اجتماعی آزمودنیها رابطه معنادار وجود نداشت. نتیجه گیری: با استفاده از درمان شناختی رفتاری می توان عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات را بهبود بخشید.

Impact of Cognitive–Behavioral Therapy on Mathematics Problem-Solving in Fifth Grade Elementary Girls with Mathematics Disorder

Objective: The purpose of this research was to explore the effectiveness of cognitive ndash;behavioral therapy on mathematics problem ndash;solving performance in fifth grade elementary school female students with mathematics disorder in Yazd. Method: 355 grade elementary female students with mathematics disorder were recruited, and evaluated utilizing Keymath test and assigned to two groups as experimental and control groups. The problemsolving test was administered as the pretest, posttest and follow up. The experimental group received ten cognitive ndash;behavioral therapy sessions, and the control group did not receive any intervention. Results: The results of analysis of covariance showed that there was a significant difference among mean scores of math problem ndash;solving performance in the two groups. Also the results of analysis of correlation displayed a significant correlation among problemsolving performance and IQ scores, average, math exam scores and Keymath score; solving performance and socioeconomic status of subjects. Conclusion: Accordingly, we can suggest that cognitive ndash;behavioral therapy can be applied as an effective therapeutic intervention for students with mathematics disorders.