تحول شناختی کودکان ناشنوا بر اساس نظریه ذهن

هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه رشد نظریه ذهن درکودکان ناشنوا و بررسی تاثیر روش ارتباطی بر این رشد انجام شد. علاوه بر آن، تاثیر استفاده از ابزار کمتر کلامی بر عملکرد کودکان ناشنوا در تکالیف باور کاذب مورد بررسی قرار گرفت. روش: با ترتیب دادن یک طرح پژوهشی تحولی از نوع مقطعی و همچنین یک طرح پژوهشی علّی مقایسه ای و با انتخاب 200 کودک در سه گروه ناشنوای دارای والدین شنوا، ناشنوای دارای والدین ناشنوا و شنوا که 183 سال سن داشتند، به بررسی رشد نظریه ذهن پرداخته شد. ازتکالیف باور کاذب رایج (کلامی) و تکلیف تغییر مکان(کمتر کلامی) برای ارزیابی توانایی آزمودنیها در نظریه ذهن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که کودکان ناشنوای نسل اول؛ یعنی آنهایی که دارای والدین شنوا هستند، در مقایسه با کودکان شنوا تاخیر شدیدی در رسیدن به نظریه ذهن دارند، اما تاخیرکودکان ناشنوای نسل دوم؛ یعنی ناشنوایانی که دارای والدین ناشنوا هستند و زبان اشاره را به صورت طبیعی از والدین خود فرا گرفته اند، در رسیدن به نظریه ذهن از تاخیر کودکان ناشنوای دارای والدین شنوا به مراتب کمتر است. کودکان ناشنوای دارای والدین ناشنوا، بر خلاف کودکان ناشنوای دارای والدین شنوا، با افزایش سن تاخیر در نظریه ذهن را به صورت کامل جبران می کردند. سن میانگین رسیدن به نظریه ذهن درکودکان ناشنوای دارای والدین شنوا، کودکان ناشنوای دارای والدین ناشنوا و کودکان شنوا، به ترتیب 0;11، 6;7 و6;4 (سال؛ ماه) بود. همچنین کمتر کلامی بودن تکلیف باور کاذب نیز تاثیر معنی داری بر پاسخهای کودکان، اعم از شنوا و ناشنوا نداشت. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد ناشنوایی، تاخیری جدی در رشد نظریه ذهن ایجاد می کند، عدم فراگیری زبان اشاره در سن طبیعی زبان آموزی، می تواند به وجود آورنده این نقص باشد. زبان اشاره با فراهم کردن امکان تعامل کودک با والدینش، شناخت وی را از حالات ذهنی و بازنمایی ذهنی که از پیش نیازهای نظریه سازی ذهنی هستند، امکان پذیر می سازد.

The Study of Cognition Development in Deaf Children based on Theory of Mind

Objective: The ability to perceive that people have mental states such as thoughts, tendencies and beliefs, which might be different from ours or the fact, is known as the theory of mind. The present research aimed to study the development of theory of mind in deaf children, regarding the impacts of communication modes utilized by the parents, due to their hearing condition. It also studied the impacts of a low verbal false belief task (using a mute movie) in comparison with verbal tasks on deaf children rsquo;s performance in theory of mind, considering their limitations in receptive language. Method: The study was accomplished through a cross sectional, developmental research design. The sample comprised 200 hearing and deaf children, the former with hearing parents and the latter with hearing/deaf parents, whose age ranged 318 years. Results: The results revealed that the deaf children of the first generation i.e., those who have hearing parents, are intensively delayed in achieving the theory of mind, as compared with hearing children. However, the delay of the second generation deaf children i.e., the deaf children with deaf parents in theory of mind development is considerably less than that of the first generation deaf children. The deaf children of deaf parents completely compensated for their delay in achieving theory of mind as they grew up. The average age of theory of mind development in hearing, the first, and the second generation deaf children were 4;6 , 11;0 and 7;6 (years months) respectively. The low verbal false belief tasks left no significant impact on children rsquo;s responses, regardless of their hearing condition. Conclusion: This research indicated that deafness brings about a substantial delay in development of theory of mind in deaf children. Lack of sign language acquisition in its critical period may cause such delay. As a communication mode, sign language facilitates interaction between the child and caregivers; enabling him/her to achieve information about mental states and mental representation, which, serve as prerequisites of theory of mind.