تحلیلی بر دیس پراکسیا (نارسایی حرکتی)

نارسایی حرکتی برای توصیف کودکی بکار می رود که بدون وجود بیماری عصبی و یا مغزی با دشواری در اجرای برخی از حرکت ها روبرو باشد. دامنه این دشواریها بسیار وسیع است و ممکن است از مشکل حرکت روی یک خط راست گرفته تا مشکل نوشتن گسترده شده باشد. این مقاله به بحث پیرامون نارسایی حرکتی و دانش آموزان با نارسایی حرکتی می پردازد. این دانش آموزان در صورت فقدان کمکهای مناسب زیان می بینند. به ویژه بر این نکته تاکید می شود که تشخیص نیازهای این کودکان و سیاستهای حمایتی مناسب برای برآورده ساختن نیاز های دانش آموزان با نارسایی حرکتی ضروری است. این دانش آموزان مانند کودکان اوتیسم دارای نیازهای آموزشی ویژه می باشند، ولی این نیازها کمتر بطور قانونی و یا عرفی برسمیت شناخته می شوند. علت اصلی این مورد اخیر این است که کودکان با نارسایی حرکتی مانند دیگر همسالان خود هستند تنها با این تفاوت که نامرتبند و نمی توانند برخی از فعالیتهای حرکتی و یا آکادمیک خود را سازماندهی کنند. گرچه این دانش آموزان از هوش بهنجار برخوردارند ولی دشواری آنها در یادگیری تحت تاثیر نارسایی حرکتی قرار می گیرد. به همین دلیل نارسایی حرکتی را معلولیت پنهان خوانده اند. شایان ذکر است که اختصاص بودجه برای حمایت از کودکان با نیازهای آموزشی ویژه، گرچه لازم است اما کافی نیست. نیازهای آموزشی ویژه همه دانش آموزان باید به رسمیت شناخته شوند و بطور مناسب برآورده گردند.

An Analysis on Dyspraxia

Dyspraxia is a condition which has received attention in understanding a variety of difficulties in learning exhibited by children. This paper presents an exploration of dyspraxia and dyspraxic children. The spectrum of this difficulties exhibited by dyspraxic children is very wide, from difficulties in walking over a straight line to readingwriting difficulties. This paper focuses on dyspraxia and dyspraxic children. Dyspraxic children can become disadvantaged. Specifically, the general policy in identifying their needs and supporting them are necessary for an appropriate intervention. Dyspraxic children are clearly having special educational needs along other children with special educational needs such as dyslexia, autism, etc. Dyspraxic children do not morally or legally receive enough attention mainly because they do not look different from their normal peers. This is why dyspraxia is usually addressed as a hidden handicap. It is not sufficient to make sure that there will be enough funding to support pupils with Special Educational Needs, it is also necessary to ensure that all the relevant pupils to be recognised as children with Special Educational Needs and receive the appropriate support and intervention within the educational system.