مقایسه توانایی استریوگنوز دهانی کودکان کم‌شنوا و کودکان شنوا

هدف: از این پژوهش بررسی توانایی استریوگنوز دهانی به مثابه شاخصی برای عملکرد حسهای داخل دهانی در کودکان کم شنوای ٩-٦ ساله در مقایسه با کودکان سالم همسن است. روش: در این پژوهش مقطعی مقایسه ای١٠ کودک کم شنوای شدید تا عمیق 9-6 ساله با ٢٠ کودک سالم همسن از طریق آزمون تشخیص شکل از لحاظ توانایی استریوگنوز دهانی مورد مقایسه قرار گرفتند، برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری 11/5 spssو آزمون t در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار استریوگنوز دهانی در کودکان کم شنوا 20 ±0/80 و در کودکان سالم 0/97 ±0/95 بود که این تفاوت معنادار بود(0/001=p) و میانگین وانحراف معیار مدت زمان صرف شده برای تشخیص اشکال برحسب ثانیه در کودکان کم شنوا 0/54 ±2/027 و در کودکان سالم 0/33 ±0/24 بود که در این مورد هم تفاوت معنادار بود (0/001=p). نتیجه گیری: همان طور که یافته های این پژوهش نشان داد، در کودکان کم شنوا به علت استفاده کمتر از گفتار وهمچنین رشد ناقص صداهای گفتاری، گیرنده های حسی داخل دهان در آنها نیز به اندازه کافی تحریک نمی شوند و در نتیجه عملکرد این حسها نیز دچار اختلال می شود، که این خود به مثابه عامل تاثیرگذار منفی بر تولید گفتار آنها خواهد بود؛ بنابراین باید ارزیابی و تقویت حسهای داخل دهانی لمس فشار و حرکتی در برنامه های گفتار درمانی این کودکان مد نظر قرار گیرد.

Oral Stereognosis in children with and without Hearing Loss

Objective: This research studies oral stereognosis in children with and without hearing loss. Method: This crosssectional study was conducted to compare oral stereognosis in 10 children with hearing loss, and 20 normal children. Results: Significant differences were found between mean scores of oral stereognosis, and mean time of recognition in children with and without hearing loss (P<0/05). Conclusion: This research concludes that hearing loss decreases oral sensory.