بهبود سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی با توسعۀ منطقۀ تقریبی رشد در بستر نمایش خلاّق

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی روش نمایش خلاّق بر سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی با توسعۀ منطقۀ تقریبی رشد بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ آماری پژوهش را 30 نفر تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس شرایط پزشکی (آیا کودک دارو مصرف می کند یا خیر؟) و پس از رضایت والدین، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه اول (کنترل) با روش سخنرانی و گروه دوم (آزمایش) با روش نمایش خلاّق آموزش دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ سنجش سازگاری اجتماعی محقق ساخته با 28 سوال در طیف لیکرت بود. پرسشنامۀ مذکور 4 حیطۀ سازگاری کودکان شامل: الف) مشارکت در کار گروهی، ب)رعایت حقوق دیگران، ج) اعتقاد به ارزش ها و اصول اخلاقی گروه یا جامعه و د) تعهد و احترام به خانواده و دوستان را موردسنجش قرار می داد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان تاثیر روش آموزش سخنرانی و روش نمایش خلاّق بر سازگاری اجتماعی (در هر 4 حیطه) کودکان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی، تفاوت معناداری به نفع روش نمایش خلاّق وجود دارد (0/05≥p). نتیجه گیری: برای بهبود سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی، بهتر است از روش آموزش نمایش خلاّق نسبت به روش سخنرانی بیشتر استفاده شود.

Improving the Social Adjustment of Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder by Expanding the Zone of Proximal Development in the Context of Creative Drama

Objective: The present study aimed to examine the effectiveness of creative drama on the social adjustment of children with attentiondeficit/ hyperactivity disorder (ADHD) by expanding the zone of proximal development. Method: This controlled quasiexperimental study used the pretestposttest design. The sample included 30 participants selected through convenience sampling and based on medical conditions (whether they took medications or not) with their parents rsquo; permission and then randomly assigned to experimental and control groups (n=15 each). The experimental group was taught using creative drama and the control group was instructed using lectures. The data collection instrument was a researchermade 28item social adjustment questionnaire scored on a Likert scale. The questionnaire measured four areas of social adjustment in children, including a) participating in group work, b) respecting the rights of others, c) belief in the values and ethics of the group or community, and d) commitment to and respect for family and friends. ANCOVA was applied for data analysis. Results: Results indicated that there is a significant difference between the effects of lecture and creative drama in favor of creative drama on all four areas of social adjustment in children with ADHD (p<0.05). Conclusion: It is better to use creative drama compared to lectures in order to improve the social adjustment of children with ADHD.