آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی به دانش-آموزان با نیازهای ویژه: مطالعه‌ای مروری

هدف: هدف از این مقاله، مطالعه و بررسی فرایند آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی به دانش آموزان با نیازهای ویژه (آسیب شنوایی، آسیب بینایی، طیف اتیسم، ناتوانی هوشی، ناتوانی ویژۀ یادگیری، مشکلات ارتباطیزبانی، اختلالات رفتاری هیجانی، معلولیت جسمیحرکتی، و چندمعلولیتی) و ارائۀ راهبردهایی برای تسهیل و تسریع این فرایند است. روش: در پژوهش حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی و جستجو در منابع اینترنتی موجود در گوگل پژوهشگر، پرتال جامع علوم انسانی، و پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، متون و مقاله های مرتبط از سال های 1964 تا 2017 مورد بررسی قرار گرفت. سپس، منابع مرور، تحلیل، و مقوله بندی شدند. یافته ها و نتیجه گیری: برای هر گروه از این دانش آموزان، راهبردها و روش های خاصی برای آموزش زبان خارجی وجود دارد. برای نمونه می توان به استفاده از رویکرد دیداری برای آموزش واژه (برای گروه آسیب دیده شنوایی)، استفاده از متن چاپی یا خط بریل انگلیسی (برای گروه آسیب دیده بینایی)، تکرار فعالیت ها (برای گروه طیف اتیسم)، استفاده از رویکرد های ارتباطی، واژه محور، و پاسخ فیزیکی کامل (برای دانش آموزان دارای ناتوانی هوشی)، استفاده از روش چندحسی و روش آگاهی واجی (برای دانش آموزان دارای ناتوانی ویژۀ یادگیری)، استفاده از تکنیک های گفتاردرمانی و تعدیل محتوای آموزشی (برای دانش آموزان دارای مشکلات ارتباطیزبانی)، استفاده از برنامه های مداخله ای رفتاری در کلاس همزمان با برنامه های آموزش زبان (برای دانش آموزان دارای اختلال رفتاریهیجانی)، تسهیل دسترسی به تجهیزات آموزشی (برای دانش آموزان دارای معلولیت جسمیحرکتی)، و تاکید بر ارتباط کلی و توانایی های سازشی (برای دانش آموزان چندمعلولیتی) اشاره کرد. برنامه آموزش زبان انگلیسی به دانش آموزان با نیازهای ویژه در ایران باید متناسب با توانایی های آنها طراحی شود. در نتیجه، متناسب سازی، بومی سازی، و ارائۀ حمایت های آموزشی ضروری است.

Teaching English as a Foreign Language to Students with Special Needs: A Review Study

Objective: The present study aimed to examine the process of teaching English as a foreign language to students with special needs (hearing impairment, visual impairment, autism spectrum, intellectual disabilities, specific learning disorder, speech and language impairment, emotional and behavioral disorders, physical and mobility impairment, and multiple disabilities). Method: The present descriptiveanalytical study retrieved relevant studies dating from 1964 to 2017 available on Google Scholar, Scientific Information Database, and the Comprehensive Portal of Humanities using the secondary research method. Afterwards, the selected studies were reviewed, analyzed, and categorized. Results Conclusion: There are specific strategies and methods of teaching English as a foreign language to each group of students with special needs. These include the application of the visual approach for teaching vocabulary (for students with hearing impairment); use of print or English Braille (for those with visual impairment); repetition of activities (for those with autism spectrum); application of the communicative approach, lexical approach, and total physical response (for those with intellectual disabilities); use of multisensory and phonics approaches (for those with specific learning disorder); incorporation of speechlanguage therapy techniques and adaptation of educational content (for those with language and communication difficulties); application of behavioral interventions in the classroom (for those with emotional and behavioral disorders); facilitation of access to educational equipment (for those with physical and mobility impairment); and focus on general communication and adaptive abilities (for those with multiple disabilities). The English teaching program in Iran should be compatible with the abilities of students with special needs. Therefore, it is necessary to modify and localize teaching materials and provide educational supports.