تدوین برنامه پرورش تاب‌آوری و بررسی تاثیر آن بر بهزیستی روانی نوجوانان با اختلالهای رفتاری برون نمود و درون‌نمود

هدف: در پژوهش حاضر، برنامه ای برای پرورش تاب آوری تدوین شده و سپس تاثیر آموزش آن بر بهزیستی روانی نوجوانان با اختلال های رفتاری برون نمود و درون نمود بررسی شده است. روش: پژوهش حاضر، از نوع بنیادی کاربردی و روش پژوهش، روش نیمه آزمایشی است. تعداد 58 نفر (با میانگین سنی 77/12 و انحراف معیار 88/0) در پژوهش شرکت داده شدند. مقیاس تاب آوری نیل و دایاس (2001(، نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ (مینایی، 1384) و مقیاس بهزیستی عمومی اسکهیل (2001) به ترتیب برای ارزیابی تاب آوری، اختلالهای رفتاری درون نمود و برون نمود، و بهزیستی روانی استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری، باعث افزایش بهزیستی روانی شرکت کنندگان در مرحله پس آزمون می شود (p<0.05) ولی اثر آن تا مرحله پیگیری باقی نمی ماند؛ همچنین، آموزش تاب آوری، باعث افزایش تاب آوری در این نوجوانان می شود و اثر آن در مرحله پیگیری نیز باقی می ماند (p<0.05). نتیجه گیری: بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که برنامه تاب آوری تدوین شده توانسته است ضمن بهبود نسبی بهزیستی روانی دانش آموزان دارای اختلالهای رفتاری، موجب ارتقای میزان تاب آوری و کاهش شدت اختلالهای رفتاری آنها شود.

Development of a Resilience Fostering Program, and Its Effectiveness on Psychological Well-being in Adolescents with Externalizing and Internalizing Behavioral Disorders

Objective: This study examines the development of a resilience fostering program, and its effectiveness on psychological wellbeing in adolescents with externalizing and internalizing behavioral disorders. Method: In this developmental, and semiexperimental study, 58 adolescents (age mean = 12.77, SD = 0.88) participated. Neil Dais rsquo; Scale (2001), Achenbach rsquo;s Child Behavior Checklist (CBCL) Persian version (Minaei, 2004), Skehill rsquo; General Wellbeing (2001), were respectively completed for resilience, behavioral disorders, and psychological wellbeing. Results: Covariance analysis revealed that the program could increase psychological wellbeing in the post test stage (P<.05), but not in the followup. On the other hand, resilience was enhanced and kept both in posttest and followup stages (P< .05). Conclusion: Accordingly, we can suggest that this program could improve psychological wellbeing, resilience, and behavioral disorders in some aspects.