مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‌های شناختی اجتماعی با بازی درمانی شناختی- رفتاری بر مهارت‌های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی کودکان با اختلالات رفتار ایذایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های شناختی اجتماعی با بازی درمانی شناختی - رفتاری بر مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلالات رفتار ایذایی شهر کرج انجام شد. روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان پایه اول و دوم ابتدایی مناطق 1، 2 و 3 شهر کرج در سال 1395 بودند. 46 کودک به شیوه نمونه گیری تصادفی و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش (دو گروه) و کنترل (یک گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های شناختی اجتماعی و گروه آزمایش دوم، نیز 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه علائم مرضی کودکان و مقیاس مهارت های اجتماعی و مقیاس مقبولیت اجتماعی بود. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که دو گروه از نظر شدت تاثیر دو مداخله تفاوت معناداری باهم ندارند، ولی هر دو مداخله مهارت های شناختی اجتماعی و بازی درمانی شناختی رفتاری، موجب تحول مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی در دو گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش مهارت های شناختی اجتماعی و بازی درمانی شناختی اجتماعی هر دو در تحول مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی کودکان با اختلالات رفتاری موثر هستند و می توان از آنها در مداخلات بالینی استفاده کرد.

Comparison of the Effectiveness of Teaching Social Cognitive Skills and Cognitive Behavioral Play Therapy on the Social Skills and Social Acceptance of Children with Disruptive Behavior Disorders

Objective: The aim of the present study was to compare the effectiveness of teaching social cognitive skills and cognitive behavioral game therapy on the social skills and social acceptance of children with behavioral disorders in Karaj. Method: This research was a semiexperimental one with a pretestposttest and a control group. All first and second graders of the primary schools located in district 1, 2, and 3 of Karaj in 2016 made the population. By randomly and available sampling method, 46 children were selected. They were placed randomly into three groups (two experimental and one control). The first experimental group received a thirtyminute cognitive social skills training for ten sessions and the second one received cognitive behavioral game therapy for ten sessions each lasting thirty minutes. In this study, the questionnaire of child symptoms inventory, the scale of social skills and the social acceptability questionnaire were used. Results: The MANOVA revealed that there was no significant difference between the two groups regarding the impact of both interventions; however, both cognitive social skills and cognitive behavioral game therapy contributed to the development of social skills and social acceptance in both groups. Conclusion: Teaching cognitive social skills and cognitive behavioral game therapy seem to have a positive effect on the development of social skills and social acceptance in children with behavioral disorders and they can be applied as clinical interventions.