بررسی تاثیر آموزش کفایت اجتماعی بر بهبود عملکرد رفتاری کودکان دارای ناتوانی یادگیری

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر کفایت اجتماعی بر بهبود عملکرد رفتاری دانش آموزان با ناتوانی یادگیری است. روش: پژوهش حاضر، از نوع مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون و گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعه آماری عبارت است از کلیه دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری با میانگین سنی 10 سال که در سال تحصیلی 93-94 در شهرستان اهواز، در مراکز اختلال یادگیری خدمات دریافت می کردند. تعداد 30 دانش آموز انتخاب شده و در گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. قبل از اجرای طرح، نسخه والد مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی ssrs گرشام و الیوت (1990) توسط والدین پاسخ داده شد و پرسشنامه های راتر و همکاران (1967) برای سنجش سازگاری اجتماعی و پرسشنامه رایدل و همکاران (1997) برای سنجش کفایت اجتماعی توسط معلمان پاسخ داده شدند. دانش آموزان در 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش برنامه کفایت اجتماعی قرار گرفتند. پس از اتمام آموزش، با زمان دهی یک ماهه با همان پرسش نامه ها از والدین و معلمان پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: در پس آزمون، تفاوت معنی داری در مهارت های اجتماعی، مشکلات رفتاری، کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی (p<0.05) مشاهده شد. نتیجه گیری: برنامۀ آموزشی مبتنی بر کفایت اجتماعی می تواند در بهبود عملکرد رفتاری دانش آموزان در مولفه های مهارت های اجتماعی، مشکلات رفتاری، کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی موثر باشد.

Investigating the Impact of Social Competence on Improvement of Behavioral Performance of Students with Learning Disorder

Objective: The aim of this study was to verify the impact of social competence on improvement behavioral performance of students with learning disorders. Method: Current study is an experimental research with posttest and pretest. Population of study includes all students with learning disability. Sample of study includes 30 students that were assigned randomly in two groups. First of all, the questionnaire of SSRS (social skills), the questionnaire of Ratter (social adaptations) and the questionnaire of Raydael (social competence) were filled out by parents. All students in experimental group passed 10 sessions of social competence program. One month after training, all teachers and parents were asked to fill out the same questionnaire again. Results: There was significant difference between experimental and control group in terms of social skills, behavioral problems, social competence and social adaptation (P<0.05). Conclusion: It can be concluded that learning program based on social competence was cable to improve the students rsquo; functions in the concept of social skills, behavioral problems, social competence and social adaptation.