مقایسه اثر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی در دو محیط رقابتی و غیررقابتی بر خودکارآمدی و رفتار سازشی کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ادراکی حرکتی در دو محیط رقابتی و غیررقابتی بر رفتار سازشی و خودکارآمدی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بوده است. روش: پژوهش حاضر، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون است. جامعه آماری این پژوهش را 36 دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر 9-12 ساله مدرسه کودکان استثنایی شهرستان بروجن تشکیل می دادند. 28 دانش آموز (13 دختر و 15پسر) به صورت در دسترس و هدفمند از جامعه مورد نظر انتخاب شدند و به روش همتاسازی در دو گروه تمرین در محیط رقابتی و تمرین در محیط غیررقابتی قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 8 هفته به تمرینات ادراکی- حرکتی پرداختند. گروه تمرین در محیط رقابتی در محیط رقابتی و گروه تمرین در محیط غیررقابتی در محیط غیررقابتی تمرین کردند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسش نامه خودکارآمدی ویلر و لد و پرسش نامه رفتارسازشی واینلند بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون توسط والدین تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات ادراکی حرکتی صرف نظر از محیط تمرینی اثر معناداری بر بهبود رفتار سازشی و افزایش خودکارآمدی داشته است. همین طور، تمرین در محیط رقابتی نسبت به محیط غیررقابتی باعث بهبود بیشتری در رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شده است، اما در خودکارآمدی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: جو انگیزشی محیط می تواند بر رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر تاثیر داشته باشد.

Comparing the Impact of a Perceptual-Motor Training Course on Adaptive Behavior and Self-efficacy of Educable Intellectual Disabled Children in Competitive and Non-competitive Environments

Objective: The purpose of the present research was to compare the impact of a perceptualmotor training course on adaptive behavior and selfefficacy of educable Intellectual Disabled children in competitive and noncompetitive environments. Method: The present research has a pre and posttest quasiexperimental design. The statistical population consisted of 36 educable mentally retarded students aged 912 years, from an exceptional children rsquo;s school in Borujen. Twenty eight students (13 girls and 15 boys) were selected through available and purposive sampling from the desired population and were assigned into two groups of training in a competitive environment and training in a noncompetitive environment based on replication method. Both groups practiced a perceptual motor training for a period of eight weeks. The group of training in a competitive environment practiced in a competitive environment and the group of training in a noncompetitive environment practiced in a noncompetitive environment. In order to collect data, WheelerLadd rsquo;s selfefficacy questionnaire and Vinland rsquo;s adaptive behavior questionnaire were used that were completed as pretest and posttest by parents. The data were analyzed by using covariance test. Results: The findings showed that perceptual training regardless of training environment had significant impact on improvement of adaptive behavior and increasing of selfefficacy. Also, training in competitive environment in comparison with noncompetitive environment caused more improvement in adaptive behavior of educable mental retarded children; however, with regard to selfefficacy, no difference was observed between two groups. Conclusion: Motivational environment can have different impacts on adaptive behavior of educable mentally retarded children.