سنجش قوت ابعاد دهگانۀ رضایت زناشویی در والدین دارای کودکان اتیسم

هدف: این مطالعه با هدف سنجش قوت ابعاد دهگانۀ رضایت زناشویی در والدین کودکان دارای اتیسم انجام شد. پژوهش حاضر در زمرۀ پژوهش های توصیفی (پس رویدادی) به شمار می آید. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه والدین دانش آموزان دارای اتیسم مقطع پیش دبستان و دبستان در سال تحصیلی 1392-1393 شهر مشهد تشکیل می داد. نمونه مورد مطالعه تعداد 95 زوج از این والدین بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش رضایت زناشویی والدین از پرسش نامه رضامندی زوجیت افروز استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس، آزمون تی و آزمون فریدمن تحلیل شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین مطلوب اندیشی، رفتارهای شخصی، حل مسئله، اوقات فراغت، تعامل احساسی و رضایت زناشویی کلی پدران و مادران تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که مادران میانگین بالاتری نسبت به پدران داشتند. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه میانگین رضایت مادران و پدران بسیار پایین تر از حد متوسط بود. در مورد نقاط قوت رضایت نیز بالاترین رتبه هم در زنان و هم در مردان مربوط به رفتارهای شخصی بود. به عبارتی هم در زنان و هم در مردان این بعد از رضایت در سطح مطلوبی قرار داشت. این در حالی است که کمترین میزان رضایت در مولفه روش حل مسئله بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد برای والدین کودکان دارای اتیسم با توجه به نقاط ضعف و قوت مشخص شده بسته های آموزشی به صورت گام به گام برای استفاده در مراکز درمانی به منظور انجام مداخلات لازم به کار گرفته شود.