مطالعه آنتروپومتری نسبت انگشت اشاره به حلقه (2d: 4d) دست چپ پسران سالم و کم‌توان ذهنی 7 تا 10 سال در اقوام سیستانی ساکن شهرستان زابل

هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی نسبت های آنتروپومتریک طول انگشتان اشاره و حلقه در افراد سالم و کم توان ذهنی انجام شد تا بتواند کمکی به تشخیص زودهنگام این بیماری باشد. روش: فاصله بین نوک انگشتان تا بند انتهایی در 180 پسر 7 تا 10 ساله سالم و کم توان ذهنی ساکن شهرستان زابل در گروه های سنی 7-8، 8-9 و 9-10 سال با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. کلیه نتایج آماری از نرم افزارهای اکسل، اس پی اس اس و مینی تب استخراج شد. روش های تحلیل آماری مورد استفاده آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون لون، آزمون تی دو نمونه مستقل را شامل می شد. همچنین از میانگین، خطای معیار و نمودارهای ستونی جهت توصیف اطلاعات استفاده شد. میانگین داده ها و نسبت طول انگشت دوم به چهارم (d:4d2) در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در هر سه گروه سنی متوسط اندازه آنتروپومتریک انگشت اشاره (d2) دست چپ افراد کم توان ذهنی از پسران سالم کمتر است که از نظر آماری این اختلاف اندازه تنها در گروه سنی 9-10 سال معنادار است (p≤0/05) . در دو گروه سنی 89 سال و 9-10 سال، متوسط اندازه آنتروپومتریک انگشت حلقه (d4) دست چپ کم توان ذهنی به طور معناداری از پسران سالم کمتر است (p≤0/05) . در هر سه گروه سنی بین متوسط اندازه آنتروپومتریک نسبت انگشت اشاره به حلقه دست چپ پسران سالم با کم توان ذهنی اختلاف معناداری وجود ندارد (p>0/05) . نتیجه گیری: مطابق با نتایج این تحقیق، می توان مقایسه نسبت انگشتان بین گروه سالم با برخی از گروه های بیمار از جمله پسران کم توان ذهنی را به عنوان یک عامل پیش آگهی پیشنهاد نمود.