تاثیر پیش سرد کردن بر پایداری میکروبی و برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری

مقدمه: توت فرنگی میوه ای فساد پذیر، حساس به آلودگی‌های میکروبی، آسیب‌های مکانیکی و نابسامانی‌های فیزیولوژیک است. حرارت مزرعه و حرارت ناشی از تنفس دو عامل تاثیر‌‌‌گذار در کیفیت پس از برداشت این میوه می باشند. لذا سرد کردن توت فرنگی بلافاصله پس از برداشت با هدف افزایش ماندگاری و بهبود خصوصیات کیفی آن ضروری است. این تحقیق به منظور بررسی اثر پیش سرد کردن بر خصوصیات میکروبی و فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پس از برداشت و بسته بندی دو رقم توت فرنگی (کویین الیزا  و محلی کردستان)، از هر رقم، نیمی از بسته ها پس از نگهداری در مزرعه و نیمه دیگر پس از پیش سرد کردن به سردخانه (دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد) منتقل شدند. پایداری میکروبی و خصوصیات فیزیکو شیمیایی (افت وزن، اسید آسکوربیک، محتوی آنتوسیانین، فنل کل، ظرفیت ضد اکسایشی، اسیدیته، ph و کل مواد جامد محلول) توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با نمونه های بدون پیش سرد هر چهار روز یکبار طی 20 روز انبارداری به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار ارزیابی گردید. یافته‌ها: آلودگی میکروبی، افت وزن و میزان نابودی اسیدآسکوربیک، در توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد تا 20 روز پس از انبارمانی، کاهش معنی داری (p<0.05) را نشان داد. همچنین، اسیدیته کل، کل مواد جامد محلول، محتوی آنتوسیانین، فنل کل و ترکیبات ضد اکسایشی در توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد افزایش معنی‌داری (p<0.05) نشان داد. نتیجهگیری‌: به کارگیری پیش سرد کردن در توت فرنگی های رقم کویین الیزا در مقایسه با رقم محلی کردستان در کاهش آلودگی های میکروبی، افت وزن و همچنین ممانعت از افت ویژگی‌های بیوشیمیایی تاثیر گذارتر می باشد.